TWEE VOOR DE PRIJS VAN EEN

Eeneiïge tweelingen hebben een aura van paranormale vermogens om zich heen.
De meesten van ons hebben wel tweelingen gekend die opvallend overeenstemden, niet alleen uiterlijk maar ook in gedrag. Er zijn boeken vol geschreven over tweeling telepathie, en over jong gescheiden tweelingen die van elkaars bestaan pas na decennia op de hoogte kwamen, en toen, ondanks een aanzienlijk verschil in opvoeding, ongeveer dezelfde levens bleken te hebben geleid, tot en met carriëre, gewicht, kleding, hobbies en zelfs de namen van vrouw en kinderen. Alsof er ergens daarboven een blauwdruk lag die voor die genen het leven in details had uitgestippeld.
Tweeling? Jammer dan. Maar één blauwdruk voorhanden, doen ze gewoon samen.

Alsof dat allemaal nog niet vreemd en onverklaarbaar genoeg is - er zijn tweelingen die alle gezamenlijkheidsrecords weten te breken.
Ooit zag ik een documentaire over een tweeling die een eigen taal had ontwikkeld die alleen zij konden verstaan.De rest van de wereld begreep er niets van. Die meisjes waren panisch om los van elkaar iets te doen, dat konden ze gewoon niet. Hun gedrag was zo afwijkend, dat ze waren opgenomen in een therapeutische setting.
Een soortgelijk geval wordt door Oliver Sacks beschreven in 'De man die zijn vrouw voor een hoed hield': een autistische tweeling die men vroeger 'idiot savant' noemde en nu alleen nog 'savants' : kinderen met een deelbegaafdheid die aan het ongelofelijke grenst, maar hun schoenveters kunnen ze niet strikken. Deze jongetjes konden rekenen en gigantische priemgetallen uit hun mouw schudden. Wie een doosje lucifers voor ze op de tafel kieperde kreeg in enkele seconden te horen hoeveel het er waren. Dat konden ze alleen samen. Hun hersens werkten synchroon.
Savants zijn overigens meestal gewoon enkelingen.

In 'The Unfathomed Mind' , een van de anthologieën van William Corliss waarin hij berichten uit de (meestal wetenschappelijke) pers heeft samengebracht, meldt een geval uit 1980: Greta en Freda Chaplin, 37 jaar oud, die zich bewogen en praatten als één persoon, samen het handvat van een pan vasthielden als ze een ei bakten, dezelfde dingen deden en dachten en in al hun emoties een kopie van elkaar waren.
Het lijkt me dat zo'n dubbelleven geen leven is.
In hetzelfde boek een bericht over de gelijktijdige dood van een schizofrene tweeling die in verschillende gebouwen verbleven van dezelfde inrichting. Beide vrouwen leden aan psychosomatische aandoeningen maar waren niet echt ziek. Nadat een van de twee enige tijd naar het raam van haar zus had gekeken viel ze dood neer. Haar zus bleek later op hetzelfde moment overleden te zijn.