MATRIX

We kennen de films 'The Matrix', en sommigen kennen misschien ook het werk van David Icke.
Ikzelf ken het nauwelijks, want ik heb nooit wat opgehad met zijn antisemitisme en zijn hoogst merkwaardige ideeën dat sommige mensen, zoals die goeie stijve Engelse Queen Elizabeth, in werkelijkheid shapeshifters zijn: onder het koninklijke kant zit een schubbig reptiel verscholen. Met zulke verhalen, hoe gedocumenteerd ook gebracht, is blijkbaar mijn boggle-grens bereikt. Terwijl ik toch heel beslist nog maar van weinig sta te kijken.
Maar Icke's boek is in zoverre interessant dat hij ons wijst op de mogelijkheid dat we (technisch) gemanipuleerd worden om een werkelijkheid te ervaren die alleen schijn is, een hologram, bedriegelijk echt maar niettemin: een matrix.
Die verontrustende gedachte is niet nieuw. Icke maakt dankbaar gebruik van gedachten die door Charles Fort, John Keel, Ivan Sanderson en andere Forteanen al lang geleden werden ontwikkeld.
Voor hem is te hopen dat de boeken die hij uitscheidt en het geld wat hij daarmee verdient niet alleen in de virtuele werkelijkheid bestaan.

Ik kwam erop na het lezen van een kort stukje in Paranormal Magazine van maart 2009, over Joe Nuzum.
Nuzum ◄ werd 15 jaar lang intensief bestudeerd door psychiater en parapsycholoog Berthold Eric Schwarz.
Nuzum leviteerde, en kon ook allerlei voorwerpen de lucht in doen gaan.
Hij was geen illusionist als David Copperfield of David Blaine, die dat ook voor elkaar krijgen, maar met illusionaire middelen waar je voor bij de pinken moet zijn.
Nuzum was, volgens Schwarz, voor 90% van de tijd in dromenland. Met zijn levendige fantasie kon hij tijdens die trance-toestand door de mazen van de matrix heenglippen en doen wat hij wou. En leviteren was op die manier peanuts, blijkbaar.
Het geloof kan bergen verzetten, waar hebben we dat meer gehoord?
Dat doet me denken aan 'de zieneres van Prevorst' , beschreven door Justinus Kerner in de 19de eeuw.
Dat doet me denken aan het Brooklyn Enigma dat in deze blog werd beschreven.
Dat doet me dan ook weer denken aan de staaf onbuigbaar ijzer, het Permanente Paranormale Object van Uri Geller, ook al hier besproken.
Dat doet dan weer denken aan de prestaties van de 19de eeuwse mediums en hun transfiguraties en apporten.
En aan Poltergeistverschijnselen waarbij materie zich buiten onze wetten van tijd en ruimte schijnt te plaatsen.
En aan...lees er de parapsychologische literatuur maar op na.
Icke heeft een punt: de werkelijkheid is niet wat ie lijkt. Bij lange na niet.
Of we daar nou een conspiracy theorie op loslaten of de waarschijnlijkheid van meerdere dimensies, toegankelijk voor sommige mensen met een bijzondere geestgesteldheid, dat is een kwestie van persoonlijke voorkeur.
Als we maar wakker blijven.