BEWEGELIJKE DODEN

Je passeert een grafkelder of de stenen op een kerkhof. Niets bijzonders, toch?
Maar sommige graven zijn...eh...een beetje ... anders. Onlangs hebben we kunnen lezen hoe een grafsteen in Friesland zich opvallend gedroeg. Hieronder het bericht nog maar eens:

ZELFBEWEGENDE GRAFSTEEN BLIJFT ONVERKLAARBAAR ANP
Gepubliceerd op 23 juni 2009 13:50, bijgewerkt op 23 juni 2009 15:23
LEEUWARDEN -
Het onderzoek naar de zelfbewegende grafsteen bij de kerk in Aalsum (Friesland) heeft geen verklaring opgeleverd. Beelden van de steen die uit zichzelf beweegt, werden in februari aan het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) gegeven. ‘Maar het NFI weet ook niet wat de oorzaak is’, aldus een woordvoerder van de politie Friesland.
De politie stelde in februari een onderzoek in, nadat de koster van de kerk vier keer aangifte had gedaan van grafschennis. De politie hing een camera op om de daders te kunnen achterhalen. Op de beelden van de camera bleek de grafdeksel, die 450 kilo weegt, binnen een aantal seconden een meter te verschuiven.
‘We gooien het onderzoek nu in de kast. Misschien zijn het toch gewoon de weersomstandigheden geweest', zegt de politie.
Hoe het afgelopen is weet ik niet.
Maar nu die grafkelder van de familie Chase, op Barbados.
In 1812, toen de kelder werd geopend omdat er een ander lid van de familie moest worden begraven, bleken de ijzeren kisten alle kanten op te staan, terwijl ze oorspronkelijk natuurlijk netjes waren neergezet.
Men herstelde de orde, maar in 1816 en ook in 1817 bleken de kisten weer in wanorde te verkeren, tot begrijpelijke consternatie van de familie en de bevolking.
De gouverneur van Barbados, Lord Combermere, vond het zijn plicht iets aan de toestand te doen, en bij het volgende sterfgeval in 1819 woonde hij persoonlijk de teraardebestelling bij. Maar zijn aanwezigheid veranderde niets aan het feit dat alweer de grafstenen er een potje van hadden gemaakt.
De gouverneur liet de wanden en de vloer aan een nauwgezet onderzoek onderwerpen, en dezxe keer werd de vloer met wit zand bestrooit. De toegang tot de kelder werd verzegeld.
Na een jaar gaf de gouverneur opdracht om te gaan kijken. Dat was behoorlijk spannend.
De zegels waren intact., maar binnenin de kelder was het alweer een zootje.
Griezelig detail: het witte zand lag er nog net zo maagdelijk bij als toen het net was gestrooid.
Helaas, de gouverneur had er nu genoeg van. De kisten werden uit de grafkelder gehaald en apart begraven.
Van orgieën van de dode familieleden kon voortaan geen sprake meer zijn.

Natuurlijk werden er talloze theorieën op los gelaten, maar geen enkele voldeed.
Dit geval van 200 jaar geleden is niet het enige van deze aard in de geschiedenis. Het komt vaker voor.
Gelukkig zelden.