BERICHTEN UIT HET HIERVOORMAALS

Ken Webster schreef in 1989 een opmerkelijk boek: The Vertical Plane.
Ik lees wat af, maar dit boek hoort tot mijn absolute favorieten, omdat het een doordenker is op het gebied van tijd, dood en nog zowat behoorlijk veelzijdige concepten. Verder is het ook een gek boek, dat door de meeste mensen als een bizarre fantasie zal worden beschouwd.
Maar dat is het niet. Webster beschrijft zijn eigen ervaring, met foto's..
Die ervaring ging zo:
Op een morgen ontdekte Ken op zijn simpele computertje, in een tijd toen computer files nog overzichtelijk en schaars waren en lang voor spam en internet ons allen in een nieuwe tijd binnenzogen, een bestandje dat hij er niet op had gezet.
Het bevatte een onbegrijpelijke tekst in oud-Engels.
Ik vergat te vertellen dat Ken Webster in Engeland woonde, in het landschap van de Cheshire Cat, in Dodleston aan de river Dee, nabij Wales.
Vanaf het moment van dat eerste bericht groeit er een onvoorstelbare briefwisseling tussen Ken Webster en een man uit de 16de eeuw, Tomas Harden. Tomas heeft in hetzelfde huis gewoond waar Ken en zijn vriendin Debbie wonen. Sterker nog, hij woont er nog steeds, en het kost dan ook heel wat moeite om Tomas ervan te overtuigen dat het bij sommige mensen intussen de 20ste eeuw is geworden.
Hoe Tomas - die zich aanvankelijk Lukas noemt - op de computer van Ken terecht komt blijft een beetje vaag, maar Tomas zegt dat er in zijn huis 'iets' is opgedoken waarop hij boodschappen kan schrijven, die vervolgens naar de 20ste eeuw worden gestuurd, blijkbaar. Het Engels van die dagen is lastig, en Ken haalt er een geleerde vriend bij om Tomas' boodschappen te interpreteren, en studeert zelf wat bij. Tomas heeft interessante details te melden over het huis waar ze samen - nou ja - in wonen, en Ken brengt Tomas voorzichtig op de hoogte van wat er sinds 1550 allemaal is veranderd. Dat heeft gevolgen voor Tomas die in een primitieve tijd leeft, waarin wetenschap en magie hand in hand gaan.
De betrokkenheid tussen beide mannen groeit, en daarmee ook de verantwoordelijkheid als de Inquisitie Tomas op de brandstapel wil gooien vanwege hekserij. Op de nipper wordt dat gevaar afgewend, maar uiteindelijk moet Tomas vluchten en eindigt de communicatie.
Later in het verhaal komen er boodschappen door die een typische Trickster inhoud hebben. 'Iemand' gaat zich met de zaak bemoeien, in slechtgespeld Engels, en die noemt zich 2109. Uit de boodschappen blijkt min of meer dat het hier om een alien? experiment gaat waarbij verleden, heden en toekomst betrokken zijn.
Tomas van zijn kant heeft ook alles opgeschreven, en misschien wordt dat boek ooit nog gevonden.

Dit merkwaardige verhaal staat niet op zichzelf. Tijd is niet lineair, weten we, en paranormale verschijnselen als helderziendheid, voorspellende dromen en psychische archeologie tonen aan dat het soms mogelijk is een uitstap te maken naar een andere tijd, voor- of achteruit.
Geloofwaardigheid van een verhaal valt of staat met de geloofwaardigheid van verwante verhalen, en het zaak is een patroon te ontdekken en niet te blijven hangen in geloof in, of afwijzing van het een of ander. Daarom hier nog een geval van meerdere tijden op dezelfde plek:

Matthew Manning (1955 -), de Engelse psychic die zich intussen volledig op healing heeft toegelegd, was een sensatie in z'n jonge jaren. De Poltergeistverschijnselen waar hij en zijn familie jaren mee te maken hadden kwamen pas tot rust toen Matthew ontdekte dat hij automatisch kon schrijven en tekenen.
Maar intussen werden de muren van het oude huis waar de familie woonde beschreven met honderden handtekeningen van mensen die allang dood waren. Vorige, lang dode bewoners van het huis konden niet geloven dat zij niet langer het alleenrecht op het huis hadden, dat er voor hun gevoel nog net zo uitzag als in hun eigen tijd.
Ook hier verschillende tijden die zich simultaan op dezelfde plek bevonden, en mensen uit een andere tijd die zich vrijelijk bewogen, en sporen achterlieten, in die van ons.
Mensen die zich met geesten ophouden zeggen vaker dat ze doden ervan moeten overtuigen dat ze dood zijn.
Maar het verhaal van Ken Webster en dat van Matthew Manning lijkt erop te wijzen dat andere tijden nog ergens aanwezig zijn, en we alleen maar een interdimensionale tijdreis hoeven te maken om elkaar de hand te schudden.