PPO - Permanent Paranormal Object

Paranormale voorwerpen zijn er maar weinig. Hoewel apporten en onverklaarbare vondsten talrijk zijn, is de controverse daaromheen steeds weer hetgene wat 'bewijs' , onomstotelijk, voor maar één uitleg vatbaar bewijs onmogelijk maakt. Wat daarvoor nodig is, is niet alleen de waarneming en de getuigenverklaring, maar een wetenschappelijke onmogelijkheid dat enig voorwerp op een natuurlijke manier ontstaan, meegesmokkeld of gemanipuleerd kan zijn. Zo'n voorwerp dient een PPO te zijn, een Permanent Paranormal Object en het dient in een laboratorium onderzocht te kunnen worden zonder dat het verdwijnt of oplost of toch bedrog blijkt te zijn.
Een werkelijk paranormaal voorwerp tart de wetten van de natuurkunde op aantoonbare wijze.
Zulke voorwerpen zijn er niet veel. Over één zo'n voorwerp, volgens sommigen het enige, wil ik het hebben.

Uri Geller, wie kent hem niet. Rond zijn persoon zal de controverse blijven woeden, maar hij is dan ook geen PPO. Wat hem betreft is hij welgevaren bij alle agressie van sceptici. Negatieve publiciteit is ook publiciteit.
Maar Uri is echt, daar is geen twijfel aan. Wat hij doet met bestek en horloges is alleen het show-element van zijn kunnen. Iedereen die wetenschappelijk met hem in zee is geweest twijfelt niet aan zijn talenten.
Zijn rijkdom dankt hij niet aan het lepels buigen maar aan olie en mineralen wichelen, en met zijn miljoenen doet hij een hoop goeie dingen.
Hij deugt.
Het is 1998. Geller was te gast bij zijn vriend Ricardo Rosset in Brazilië, een werknemer bij bandenfabrikant Tyrell. In aanwezigheid van minstens 10 mechaniciens boog Geller een zwaar stuk gereedschap dat hem daar ter plekke was gegeven, door er met zijn vinger zacht over te wrijven. Het ding boog alsof ie van spagetti was, zeiden de getuigen.
Hoewel het proces 10 minuten duurde, veel langer dan het buigen van een lepel, lijkt het niet zo heel bijzonder voor een man als Geller. Maar toevallig was deze bandenspanner gemaakt van chroom vanadiumstaal, een absoluut onbuigbare metaallegering, bestand tegen metaalmoeheid en slijtage.
In de Formule 1 racepraktijk moet op gereedschap absoluut vertrouwd kunnen worden.
De enige manier om zo'n spanner te buigen is door verhitting tot 800 graden, of door extreme mechanische kracht: druk van een halve ton zou dan misschien de spanner uit model kunnen krijgen.
Natuurlijk is er geopperd dat Geller exact zo'n zelfde spanner al voorgebogen had voor hij de proef deed, maar ook dan zou hij een zware machine nodig hebben gehad voor het buigen. Nog afgezien van het feit dat het hier om een spontane proef ging.
Wanneer de spanner is gebogen met telekinese, dan betekent dat dat Geller de aard van de stof kan beïnvloeden. En hoewel dat niet nieuw is, zit het mogelijk ultieme bewijs voorlopig in een kromme bandenspanner, te wachten tot iemand een verklaring heeft, of met een goocheltruc hetzelfde voor elkaar kan krijgen.
Goochelaars, laat je niet ontmoedigen.