U hebt ze vast ook wel eens gezien: beschilderde doodskisten. Op paranormaalbeurzen trekken ze veel bekijks, en de meningen erover lopen uiteen. Persoonlijk vind ik het een vondst, want zo'n ding gaat onder de grond en niemand hoeft zich er daarna nog aan te stoten.
Zelf heb ik al bedacht hoe mijn kist eruit moet zien, helemaal persoonlijk en 'one of a kind'.
Niet zo lang geleden werd er gestreefd naar uniformiteit in graven. Wie wel eens in Nijmegen op de moderne (nou ja) begraafplaats 'Jonkerbos' is geweest weet hoe afschuwelijk het leger begravenen er daar bijligt: allemaal hetzelfde graf, allemaal dezelfde steen, en allemaal de zelfde tekst. Hoe bedenken ze't.
Of je nou wel of niet in een leven na de dood gelooft, maar daar wil je toch niet liggen?
Langer geleden bloeide de grafkunst. Alles kon, en men verzon engelen in alle maten en vormen, of legde de bewoner van het graf in marmer op z'n deksel. Begraafplaatsen als het Parijse Père Lachaise, of praalgraven in kerken laten zien hoe beeldend men toen over de dood dacht.
In Zuid Europese landen houdt men nog van overdaad en het gebruik van veel persoonlijke kleinigheden die een band vormen tussen Hier en Daar. Zo blijft er voor de nabestaanden ook altijd wat te doen, en dat is goed.
Nederland telt meer dan 200 joodse begraafplaatsen. Ik weet niet of u er ooit een hebt bezocht, maar ze zijn prachtig. Volgens de joodse wet mag een graf niet geruimd en niet geplukt en gemaaid worden, en dat betekent dat sommige van die begraafplaatsen complete isotopen zijn waar je door het hoge gras de stenen niet meer kunt ontdekken, en de konijnen voor je voeten wegspringen. Schitterende stukjes natuur zijn dat.
En ook de graven zelf vermelden veel over wie er ligt; door symboliek en door stenen vol met tekst.
Zulke stenen zou je 'pratende stenen' kunnen noemen, hoewel ze zwijgen als het graf.
Maar kort geleden las ik in Psychic News over een Oostenrijkse vrouw, die zich bij een bezoek aan het graf van haar man kapot was geschrokken, omdat het belendende graf begon te spreken.
Nou ja, niet het graf natuurlijk, maar een electronische toevoeging, waardoor de overledene luid en duidelijk van zich liet horen, met videoportret.
Een Amerikaanse uitvinder heeft een video-apparaat bedacht dat kan worden ingebouwd in de grafsteen. Op die manier kunnen mensen die voor hun dood iets hebben ingesproken of muziek hebben opgenomen voor dit doel, hun persoonlijk stempel nog lang drukken op wie het wel en niet wil horen.
Ik weet niet hoe het met de lezer is, maar ik kan me niet voorstellen dat we er met z'n allen op zitten te wachten dat een rustige begraafplaats in een pretpark verandert.
Tot nu toe ziet het er niet naar uit dat de pratende grafsteen een topper gaat worden. De bestellingen lopen niet storm. Misschien speelt daarbij de niet al te lange levensduur van de door zonne-energie opgeladen apparaten een rol, 15 jaar, of het feit dat een gewone stenen steen, zo'n mooie waar je planten tegenop kunt laten groeien niet meer wil; het zal er een van kunststof moeten worden. Op Jonkerbos zie ik dat nog niet gebeuren, behalve als iederéén er voor kiest. De familie dan.
Toch maar liever cremeren?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten