SUGGESTIE

Jaren geleden kende ik iemand die als verpleegster in Kameroen had gewerkt. Daar had ze meegemaakt dat mensen stierven omdat ze geloofden vervloekt te zijn door een medicijnman.
Zulke gevallen was geen redden aan en geen praten tegen. De patient, kort tevoren nog gezond, kwijnde eenvoudig weg, en een paar dagen later was hij dood.
We hebben allemaal gehoord hoe groot de kracht van suggestie is.
In theorie kun je iemand doden door hem te suggereren dat hij een fatale ziekte heeft, of door hem te laten weten dat hij vervloekt is. Iemand uit zo'n inheemse cultuur die gelooft dat hij zal sterven, doet dat ook. Tenzij hem overtuigend genoeg verteld kan worden dat de vloek is opgeheven. Of de ziekte afdoend is bestreden.

Er zijn genoeg gevallen in onze eigen westerse cultuur die de invloed van suggestie lijken te bevestigen.
Allereerst de bewezen effecten van placebo's. Als iemand gelooft een goed medicijn voor zijn kwaal te hebben gekregen, is de kans dat die pil werkt groot, ook al zit er niets in dan zetmeel.
Enige jaren geleden was er een geval van een patient met kanker die door de artsen was opgegeven. Maar hem werd gevraagd om deel te nemen aan een proef met een experimenteel medicijn. De arts legde hem artikelen voor waarin stond hoe goed mensen daarop reageerden.
In werkelijkheid kwam de man helemaal niet voor die proef in aanmerking, omdat hij al te ver heen was. Dat wist de dokter, maar niet de patient.
Die slikte een placebo, en de kanker verdween.
Enkele maanden later las die patient een artikel in de krant, waaruit bleek dat het wondermiddel toch niet betrouwbaar was. Zijn hoop viel in duigen, en de kanker kwam terug.

Maar een heel sprekend bewijs van de macht van suggestie komt uit het verleden.
In de tijd van Napoleon III (1808-1873) was er een wetenschapper die de relatie tussen geest en lichaam wilde onderzoeken. Hij nam daartoe een crimineel die ter dood veroordeeld was.
De wetenschapper bracht de man ervan op de hoogte dat hij over enige tijd het doodvonnis ging voltrekken door een slagader te openen.
De man was dus al voorbereid , en angstig, voor wat er ging gebeuren.
Op de dag van het 'vonnis' gaf de wetenschapper een krasje in de nek van de vastgebonden en geblindoekte ter dood veroordeelde, die dus niet kon zien maar wel kon horen wat er gebeurde.
De arme man verkeerde in doodsangst. Onder zijn hoofd stond een bakje waarin water werd gedruppeld. Denkend dat het zijn bloed was dat wegstroomde, stierf de man in 6 minuten, zonder een druppel bloed verloren te hebben.

De macht van positieve suggestie kan door iedereen worden aangewend, zei Emile Coué, een Franse wetenschapper (1857-1926) die daar enkele boeken over schreef. Zijn recept was het 's morgens en voor het slapen gaan een aantal keren herhalen van de mantra: 'Dag na dag wordt ik in elk opzicht beter en beter'.
Volgens Coué werkt dat, voor kwalen, zelfvertrouwen en prestaties.
Onderzoek heeft aangetoond dat er in onze hersens iets verandert door de macht van suggestie. Het woord wordt vlees, zullen we maar zeggen.
Het kan geen kwaad om het te proberen.