TREND

Vandaag ben ik 66 geworden.
Een mooie leeftijd. Veel tijd gehad om na te denken, en me te verbazen.
Want het gewone leven zit óók vol onverklaarbaarheden.
Toen we verhuisden naar het huis waar we nu al bijna 20 jaar wonen, zei de man die onze keuken installeerde: "Mevrouw, nee toch, rode handgrepen op de witte kastjes, dat is wel 'uit' hoor! "
Ze zitten er nog steeds en ik vind ze nog steeds leuk staan. Maar blijkbaar had ik me al 20 jaar geleden iets van de 'trend' aan moeten trekken.
Nou, dan is de trend bij mij aan het verkeerde adres.
In het televisieprogramma 'Tuinruimers' hoor ik net de 'trendwatcher' vertellen dat kleuren in de tuin 'terug zijn van weggeweest' .
Nou dat is een opluchting! Gelukkig mogen rode rozen weer, terwijl vorig jaar onze tuin vol stond met zwarte.
Wat heerlijk toch dat er mensen zijn die de trends voor me in de gaten houden, zodat ik geen flater sla voor de buren en geen slapeloze nachten heb, gekweld door twijfel of ik me wel aan de nieuwste trend heb gehouden.
Godzijdank hoeft tegenwoordig niemand meer te bedenken wat hij zélf mooi vindt: de trendwatcher en de reclame vertelt ons wat we mooi móeten vinden, in ons uiterlijk, in de mode, in de inrichting van ons huis, in de boeken die we lezen, in onze spirituele interesses en in onze tuinbeplanting.
Dat maakt het leven blijkbaar verrukkellijk gemakkelijk.
En bevordert de economie.
We snakken naar onderscheiding van elkaar, naar 'eigen', maar als het er op aankomt lopen de meesten van ons in de pas van ongeschreven regels, even dwingend als waren ze notarieel vastgelegd.
En de meesten van ons hebben het niet eens in de gaten.
In deze blog heb ik al aardig wat rariteiten de revue laten passeren, maar wat mij betreft is dit het raarste, en het meest onverklaarbaar.
Ik ben van plan die rode handgrepen te koesteren tot ik erbij neerval.