Onlangs was ik bij een lezing van de Arnhemse Cardioloog Pim van Lommel.Hoewel ik aardig wat heb gelezen over Bijna Dood Ervaringen, had ik me nooit gerealiseerd dat ook babies iets dergelijks kunnen meemaken. Van Lommel speculeerde dat het heimweegevoel dat sommige kinderen en volwassenen doet verlangen naar 'een verloren paradijs' wellicht een aanwijzing zou kunnen zijn voor zo'n ervaring tijdens of vlak voor de geboorte. Dat zullen we nooit met zekerheid kunnen vaststellen, maar ik vond het een bijzondere gedachte.
Ergens kwam ik een bijzonder verhaaltje tegen van een moeder die twee jongens heeft, van 3 en 1½.
De oudste van de twee vraagt op een gegeven moment of hij met zijn broertje alleen mag spreken. Moeder trekt zich terug, maar luistert, nieuwsgierig, aan de deur. Ze hoort de oudste vragen: "weet jij nog hoe het was? Je moet het me vertellen, want ik geloof dat ik het ga vergeten."
Of het jongste kind genoeg taal had om zijn herinnering te verwoorden vertelt het verhaal niet. Maar dat we naar onze jonge kinderen moeten luisteren is duidelijk.
Het schijnt nogal eens voor te komen dat mensen in een droom of op een andere manier kennis maken met hun ongeboren kind, terwijl er misschien nog niet eens sprake is van zwangerschap.
Het volgende verhaal vond ik op internet.
Acteur Richard Dreyfuss was vele jaren verslaafd aan alcohol en drugs. Bij z'n zoveelste opname in een ziekenhuis kwam er een 3-jarig meisje bij hem naar binnen. "Pappa" zei ze, "ik kan niet bij je komen zolang je niet naar mij toe komt. Alsjeblieft, zorg dat je leven weer op orde komt, zodat ik kan komen".
Vanaf dat moment had Dreyfus de motivatie die hij nodig had om van de drank af te blijven. Drie jaar later was hij afgekickt, hertrouwd en werd zijn dochter geboren; het kind dat hij in het ziekenhuis aan z'n bed had zien staan.
2 opmerkingen:
Ja Loes, nu kom ik er wel in.
Zou het dan toch aan mij hebben gelegen? ;-).
Ik zelf heb het vermoeden dat we ook tijdens ons leven al de mogelijkheid hebben om met een andere staat van zijn in aanraking te komen door bewustwording te beoefenen en daarvoor een pad te volgen.
We hebben grote voorbeelden als Boeddha en Jezus en waarschijnlijk ook mystici.
De motivatie om daarmee aan de gang te gaan is maar aan weinigen gegeven.
groetjes
Elly van de T.V. loge Arnhem.
O ja, ik geloof ook dat we (in principe) ook in dit leven al heel veel kunnen gewaarworden van een andere wereld.
Sommigen hebben het van nature 'ingebouwd' gekregen en anderen moeten er hard voor werken.
In ieder geval moeten we er niet te licht over denken. Je hebt gelijk dat maar weinig mensen bereid zijn om zo diep te gaan. Zie het joodse verhaal in m'n blog 'De prijs van Verlichting' , en die prachtige ervaring van Sophy Burham (Machu Picchu). Juist die 'glimp' die mensen soms spontaan overkomt vind ik fascinerend.
Ik ben wat huiverig voor would-be mysticisme, en het misbruik van woorden als 'verlichting' in een New Age setting.
Zelf heb ik geen ambities in die richting. Jij wel? Ik zit teveel in m'n hoofd om (in dit leven) de pieken en dalen van spiritualiteit te verkennen in de persoonlijke ervaring. Te lui misschien ook, niet gemotiveerd genoeg.
Is voor jou de Theosofie een weg die je verder helpt?
Een reactie posten