Iedere Fortean kent en bepeinst de regens van vissen, kikkers en salamanders die zo onverwachts uit de lucht komen aanzetten en landen in iemands achtertuin, om van hete stenen en hagelstenen met vreemde inscripties nog maar niet te reppen.De Fortean literatuur staat er bol van en Charles Fort heeft zich er danig vrolijk over gemaakt.
De leunstoelwetenschappers hebben steeds weer wijs geroepen dat het wervelwinden of tornado's zijn die we voor het gerecht moeten slepen.
Maar het ontvreemden van een specifiek gedierte uit z'n natuurlijk habitat door een tornado is voor iedereen, behalve voor die wetenschappers, een bedenkelijk gebeuren. Want waar zijn dan de andere beestjes, de modder, de rotzooi, de planten gebleven. Een tornado kan behoorlijk selectief zijn in wat hij omblaast of niet, maar alleen de kabeljauwen of de stekelbaarsjes, en niet de dikkopjes en de waterplantjes, dat lijkt op het soort theorie waar niemand wijzer van wordt, omdat hij nergens antwoord op geeft.
Maar zo gaat dat, en Fort zou nooit een punt gehad hebben ware het anders geweest, en dat zou ons een hoop hebben ontnomen.
Maar nu, in Fortean Times, 1ste Jaargang, 1976, valt mijn oog op een regen van pelikanen.
Da's weer eens iets anders. Pelikanen laten zich niet zo makkelijk door wervelwinden overvallen, stel ik me voor.
Die zien de bui wel hangen.
Maar in dit geval, op 13 april 1974, kwamen er boven Texas een stuk of 90 uit de lucht vallen in lake Waco, en korte tijd later nog weer 33. Dat moet een ernstige aanslag op de pelikanenstand zijn geweest.
Volgens getuigen vlogen ze buitengewoon hoog. Enkelen hadden een gebroken vleugel, de rest viel gewoon omlaag als de spreekwoordelijke baksteen. Heel ongebruikelijk voor pelikanen die het vliegen goed beheersen.
Er waren winden, ja, en ook stormen in de buurt. En natuurlijk was dus de verklaring...je begrijpt het al.
Maar net zo als bij de vissen en stenen en schildpadden en kikkers vragen wij ons af.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten