David Duguid (1832-1907) ◄ was een beroemd Schots schrijf- en schildermedium, auteur van het in trance geschreven boek 'Hafed,Prince of Persia'. Het volgende verhaal uit SPIRITISCHE BLADEN van 1934 is een persoonlijke ervaring van G.A.W. van Straaten, een van de oprichters van HARMONIA, met de gaven van Duguid.Het verhaal is daarom zo interessant, omdat het de meestal als vrome verzinsels weggewuifde 'wonderen' uit de bijbel weer even op de kaart zet. Wie in de geschiedenis van het Spiritualisme duikt, komt vaker 'wonderen' tegen, en als die waar gebeurd zijn, waarom die van Jezus of de profeten dan niet?
Hier komt het verhaal:
Het zal enkele lezers van dit blad wel bekend zijn dat wij tijdens onze ingenieursstudie in Glasgow 'n geruime tijd bij de familie Duguid 'en pension' zijn geweest. Daardoor, met den neus in de boter vallende, kregen wij de kans talrijke merkwaardige en wonderlijke séances bij te wonen, die allen in onze eigene gehuurde kamer plaats vonden.
Het onderhavige geval betreft een roeitochtje met D.D. ( David Duguid) en enkele vrienden op Loch Lomond.
Het is wel geen kwestie van 'lopen op 't water', maar toch levert het 'n sterk bewijs van 'geestenhulp' of van 'occulte kracht' of van 'gebedsverhooring' of hoe men het ook beschouwen wil.
Zoo gingen dus op 'n keer D.D. met eenige ons bekende vrienden 'n roeitochtje maken op bovengenoemd groot meer. 't Weer was aanvankelijk gunstig, maar al spoedig betrok de lucht; donkere wolken kwamen opzetten; de wind begon te gieren; 'n ontzettend onweer, zooals men dat alleen in bergstreken aantreft, brak los. De regen kletterde in stroomen neder, voortgezwiept door een loeienden wind, die weldra een orkaan gelijk was. Men kan zich den ontzettenden angst der roeiers voorstellen. Alleen een wonder kon het ranke bootje met z'n levenden inhoud redden. Maar, wanneer de nood op z'n hoogst is, is redding nabij, zegt immers een bekend spreekwoord.
Het zal enkele lezers van dit blad wel bekend zijn dat wij tijdens onze ingenieursstudie in Glasgow 'n geruime tijd bij de familie Duguid 'en pension' zijn geweest. Daardoor, met den neus in de boter vallende, kregen wij de kans talrijke merkwaardige en wonderlijke séances bij te wonen, die allen in onze eigene gehuurde kamer plaats vonden.
Het onderhavige geval betreft een roeitochtje met D.D. ( David Duguid) en enkele vrienden op Loch Lomond.
Het is wel geen kwestie van 'lopen op 't water', maar toch levert het 'n sterk bewijs van 'geestenhulp' of van 'occulte kracht' of van 'gebedsverhooring' of hoe men het ook beschouwen wil.
Zoo gingen dus op 'n keer D.D. met eenige ons bekende vrienden 'n roeitochtje maken op bovengenoemd groot meer. 't Weer was aanvankelijk gunstig, maar al spoedig betrok de lucht; donkere wolken kwamen opzetten; de wind begon te gieren; 'n ontzettend onweer, zooals men dat alleen in bergstreken aantreft, brak los. De regen kletterde in stroomen neder, voortgezwiept door een loeienden wind, die weldra een orkaan gelijk was. Men kan zich den ontzettenden angst der roeiers voorstellen. Alleen een wonder kon het ranke bootje met z'n levenden inhoud redden. Maar, wanneer de nood op z'n hoogst is, is redding nabij, zegt immers een bekend spreekwoord.
Zoo ook hier. Wat gebeurt?
David Duguid valt plotseling in trance, prevelt een kort gebed, gaat rechtop staan in het door den razenden wind op woeste golven voortgedreven notedopje en......met uitgestrekten arm 'n cirkel beschrijvend, roept hij met luider stem: "In den naam van den Vader, Zoon en Heiligen Geest gebied ik stilte rondom de boot! "
Onmiddellijk, als bij tooverslag, kalmeerden de wateren en winden over 't oppervlak van enkele meters rondom 't roeibootje. Ze dreven a.h.w. op een kalmen waterspiegel van zegge 10 m. middellijn, terwijl om hen heen de storm voortloeide en de hooge golven hen dreigden te verzwelgen.
Zóó roeide het gezelschap bedaard terug en landde veilig. Alle aanwezigen hebben dit destijds onder eede bevestigd.
David Duguid valt plotseling in trance, prevelt een kort gebed, gaat rechtop staan in het door den razenden wind op woeste golven voortgedreven notedopje en......met uitgestrekten arm 'n cirkel beschrijvend, roept hij met luider stem: "In den naam van den Vader, Zoon en Heiligen Geest gebied ik stilte rondom de boot! "
Onmiddellijk, als bij tooverslag, kalmeerden de wateren en winden over 't oppervlak van enkele meters rondom 't roeibootje. Ze dreven a.h.w. op een kalmen waterspiegel van zegge 10 m. middellijn, terwijl om hen heen de storm voortloeide en de hooge golven hen dreigden te verzwelgen.
Zóó roeide het gezelschap bedaard terug en landde veilig. Alle aanwezigen hebben dit destijds onder eede bevestigd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten