Psychiater Elizabeth Lloyd Mayer begint haar boek 'Extraordinary Knowing' met een bijzonder verhaal. Bijzonder om het verhaal zelf, maar vooral omdat de ervaring die ze hieronder beschrijft haar concept van de werkelijkheid totaal omver gooide, en ze als wetenschapper voelde iets te moeten doen met die ervaring. Dat boek is het resultaat van haar zoektocht.Maar hier de aanleiding:
Mayers dochter Meg is een begaafde harpiste, die al jong optrad. Daarom was ze in het bezit van een bijzondere handgemaakte en unieke harp, een kleiner model dan de gebruikelijke concertharp.
In 1991 werd die harp gestolen uit het theater in Californië waar ze een concert gaf.
Natuurlijk was Meg, toen 11 jaar, ontroostbaar. Geen enkele harp kon op tegen haar eigen eigen prachtige instrument.
Er volgde een zoektocht van twee maanden langs alle antiquairs, instrumentverkopers, veilingen, en waar men een verloren harp maar kan zoeken. Zonder resultaat. De politie, ervan overtuigd dat de zaak onopgelost zou blijven, deed geen moeite meer.
Toen had Mayer een ontmoeting met een vriendin. Die zei - wetend hoe rationeel Mayer was - "als je écht je harp terug wilt moet je bereid zijn alles te proberen" . En toen kwam ze met het idee om een wichelaar in te schakelen.
Mayer protesteerde. Mensen die met gevorkte stokjes lopen hadden niet bepaald haar vertrouwen. Maar uiteindelijk nam ze contact op met de American Society of Dowsers, en vroeg naar de beste wichelaar die er was.
Die kreeg ze: de president van de vereniging: Harold McCoy, uit Arkansas. McCoy vroeg om een kaart van Oakland, Californië, waar de harp was gestolen.
Enkele dagen later belde McCoy naar Mayer: hij had de harp gelocaliseerd. Hij was volgens hem nog steeds in Oakland, in het tweede huis van die en die straat.
Mayer had nog nooit van die straat gehoord. Ze belde de politie, maar die kon op het woord van een wichelaar geen actie ondernemen. Dus plakte Mayer in de directe omgeving van die straat flyers met een foto van de gestolen harp en een uitgeloofde beloning voor de tipgever.
Drie dagen later belde er een man dat hij de harp bij zijn buurman had gezien. Hij beloofde dat hij zou zorgen dat hij terugkwam.
Twee weken later had Mayer een anonieme afspraak met een jongen op een parkeerplaats.
De harp werd overgedragen, onbeschadigd.
Toen Mayer naar huis reed dacht ze maar één ding: dit verandert alles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten