Weer een ouwetje. Uit 'The Theosophist van 1881
Reverend R.S.Hawker, de vicar van Morwenstow (op de grens van Cornwall en Devon) was die ochtend aan het wandelen met Reverend Mr. Williamson, toen een onverwachte windvlaag de laatste van zijn nog nieuwe hoofddeksel beroofde. Beide heren zagen de hoed over de rand van de klip vliegen.
Beneden op het strand liep een man.....
Een week of twee later was een dominee van de Methodisten in het veel zuidelijker gelegen Truro doende te preken over gebed. Bij die gelegenheid sprak hij: "ik zou niet willen, geloofsgenoten, dat gij alleen uw verzoeken tot de hemel richt in geval van zielenood. Ook de dagelijkse nood is een gebed waardig.
Laat mij dat verduidelijken door u een anecdote te vertellen die mij enige tijd geleden overkwam, terwijl ik aan de wandel was aan het strand in de buurt van een onbetekenend dorp, Morwenstow geheten. Mijn weg leidde naar Bude. Ik zal u vertellen, mijn Christenvrienden, dat ik op dat moment op mijn hoofd een schokkend onwaardig hoofddeksel droeg. De gedachte daarmee de havenstad Bude te moeten binnengaan bracht mij het schaamrood op de kaken.
Dus richtte ik mij tot de Heer en vroeg om een hoed die beter bij mijn waardig hoofd zou passen.
Op dat plechtige moment zag ik omhoog, en zie, in de stralend blauwe lucht verscheen een zwarte stip die allengs groter en volumineuzer werd....en voor mijn voeten neerviel.
Het was een splinternieuwe hoed gemaakt door een bekende Londonse hoedenmaker!
Met afschuw wierp ik mijn flaphoed van mij af in de golven, goede vrienden, en met mijn nieuwe hoofddeksel spoedde ik mij in de richting van Bude."
Het geval haalde de krant onder de kop: 'Een Buitengewone Gebedsverhoring'.
De Vicar van Morwenstow las het bericht en zei: "De schooier maakte zich uit de voeten met de nieuwe hoed van Reverend Williamson, en we konden er niets aan doen; de klip was veel te stijl om af te dalen.
Hij hield zich doof voor ons geroep, reken maar. Gebedsverhoring, pah!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten