BOEKENGEK

Wat mij betreft niets mooiers dan ongelimiteerd tijd in een antiquariaat. Niet even tussendoor, maar een paar uur, als het zo uitkomt. In iedere stad waar ik kom weet ik op z'n minst de Slegte te vinden, ook al weet ik er verder de weg niet.

Wanneer ik in het centrum van mijn woonplaats Nijmegen ben moet ik er altijd even langs. Dan scan ik met een scheef hoofd de titels en haal er tussenuit wat m'n aandacht trekt, zodat ik het boek door kan bladeren. Meestal, maar lang niet altijd, gaat het dan de kast weer in.
Ook als ik geen boek heb gekocht hou ik er in ieder geval een stijve nek aan over.

Kort geleden kocht het filiaal een kolossale hoeveelheid esoterische boeken in uit een nalatenschap. Van alles wat, van Urantia tot de Course in Miracles en van Mazdaznan tot Rozenkruisers. Mijn versie van Luilekkerland.
Een keer of vijf ben ik erheen gegaan en er beladen weer uitgekomen, want steeds was er wat nieuws te vinden.
Intussen vroeg ik mij af wie die man was die mij en vele anderen zoveel plezier bezorgde. Veel boeken leken ongelezen. Hij was te vroeg doodgegaan, concludeerde ik. Een mede-alleseter, die meer kocht dan hij kon verlezen.
Waarom een man? vroeg de kassière, waarom geen vrouw?
Gutfeeling, legde ik uit. Ik bleek gelijk te hebben.
Jammer jammer dat we elkaar nooit hebben ontmoet, die man had ik willen kennen.

Het leven van een boekengek is vol verrassingen.
Een tijdje geleden stond er naast mij bij De Slegte een man met een bedachtzaam uiterlijk die mooi rechtop met zijn handen langs de boeken ging, langzaam, alsof hij aan het healen was. Natuurlijk was ik verbaasd, en ik sloeg hem een tijdje nauwlettend en geamuseerd gade.
Na een kwartiertje zei hij: " Nee, niks deze keer" . Natuurlijk kon ik mijn mond niet houden, en ik vroeg hem wat hij in vredesnaam aan het doen was geweest.
Hij legde me uit dat hij een medium was, en dat hij voelde of er een boek 'in zijn richting wilde' en dus voor hem bestemd was. Daartoe hoefde hij geen titels te lezen zoals elk ander, maar ving hij de juiste vibraties op, op de manier die ik enige tijd had bespied.
Ook boeken die onzichtbaar achter de rij waren gevallen kon hij zo 'scannen' .
Ik was geïntrigeerd, en we raakten aan de praat. Op deze manier had hij al menige mooie vondst gedaan, vertrouwde hij me toe, maar deze keer, helaas, geen boek dat bij hem moest zijn.
Met een knikje verdween hij uit het zicht.
Altijd leuk, zoiemand.