Bron: Guy Lyon Playfair 'New Clothes For Old Souls'Jenny Cockell, een chiropedist uit Northamptonshire, was van jongs af ervan overtuigd dat ze eerder geleefd had, in Ierland.
Het verbaasde haar dat andere mensen geen herinneringen schenen te hebben aan een vorig bestaan en het idee zelfs belachelijk vonden.
Toen Jenny zelf kinderen kreeg werden de herinneringen steeds sterker, en in haar dromen werd ze belaagd door het gevoel dat ze binnenkort zou sterven en de vraag wat er dan met 'haar' kinderen moest gebeuren.
Ze begon kaarten te tekenen waarop ze vastlegde wat ze zich herinnerde van plaatsen in Ierland en hun ligging.
De kaarten hielpen haar de plek te vinden die ze zocht: een dorp even ten noorden van Dublin: Malahide.
Er zat niets anders op dan naar Ierland te gaan, maar daar moest voor gespaard worden. In de tussentijd kwam Jenny in 1988 in contact met een
regressietherapeut die een serie experimanten met haar deed.
Jenny werd onder hypnose overspoeld met herinneringen aan haar leven als Mary Sutton, die in 1932 in een ziekenhuis in Dublin was gestorven.
Bij haar eerste bezoek aan Malahide ontdekte ze dat daar inderdaad een familie Sutton had gewoond. De familie klopte met haar herinneringen. Haar zoektocht bracht aan het licht dat de kinderen na Mary's dood op verschillende plaatsen terecht waren gekomen en elkaar waarschijnlijk uit het oog waren verloren.
Die kinderen zouden mogelijk nog leven.
Een bericht in de krant deed de rest. In 1990 nam Mary's tweede zoon Jeffrey contact op, en in de twee jaar daarna waren 4 van de 5 kinderen teruggevonden. Het viel voor hen niet mee om aan het idee te wennen dat Jenny hun moeder geweest was, maar ze wist zoveel details van Mary's leven en van hun kindertijd dat ze het uiteindelijk wel geloofden. Jenny leek bovendien sterk op Mary Sutton.
Toen een van de kinderen een priester om raad vroeg dacht die niet zozeer aan reïncarnatie, maar meer dat Mary misschien Jenny had gebruikt om het gezin weer bij elkaar te brengen.
Hoe dan ook: Jenny is verlost van haar nachtmerries.
Er zat niets anders op dan naar Ierland te gaan, maar daar moest voor gespaard worden. In de tussentijd kwam Jenny in 1988 in contact met een
regressietherapeut die een serie experimanten met haar deed.
Jenny werd onder hypnose overspoeld met herinneringen aan haar leven als Mary Sutton, die in 1932 in een ziekenhuis in Dublin was gestorven.
Bij haar eerste bezoek aan Malahide ontdekte ze dat daar inderdaad een familie Sutton had gewoond. De familie klopte met haar herinneringen. Haar zoektocht bracht aan het licht dat de kinderen na Mary's dood op verschillende plaatsen terecht waren gekomen en elkaar waarschijnlijk uit het oog waren verloren.
Die kinderen zouden mogelijk nog leven.
Een bericht in de krant deed de rest. In 1990 nam Mary's tweede zoon Jeffrey contact op, en in de twee jaar daarna waren 4 van de 5 kinderen teruggevonden. Het viel voor hen niet mee om aan het idee te wennen dat Jenny hun moeder geweest was, maar ze wist zoveel details van Mary's leven en van hun kindertijd dat ze het uiteindelijk wel geloofden. Jenny leek bovendien sterk op Mary Sutton.
Toen een van de kinderen een priester om raad vroeg dacht die niet zozeer aan reïncarnatie, maar meer dat Mary misschien Jenny had gebruikt om het gezin weer bij elkaar te brengen.
Hoe dan ook: Jenny is verlost van haar nachtmerries.
2 opmerkingen:
Hoi,
Ik heb het boek van haar en heb het nu al 4 x gelezen en lees het nu weer. Het blijft een mooi boek en het bewijst toch weer hoe het leven is.
Hallo RheaMona,
Dank je wel voor je commentaar op Jenny Cockell! Ik heb het geplaatst.
Wonderlijke geschiedenis hè? Een van de meest bijzondere gevallen van reïncarnatie, vooral ook omdat ze later met haar vroegere familie is verenigd, en haar gezin min of meer weer bij elkaar heeft gebracht.
Er staan nog wel meer opvallende reïncarnatieverhalen op m'n blog, als je daar speciaal in geïnteresseerd bent, bv. 'Billy', 'Joan Grant', 'Kashi', 'Osel', 'Omn Seti' en 'De een de ander' .
Dag!
Groetjes, Loes
Een reactie posten