WAT EEN SCHRIK!!

In een artikel in Het Toekomstig Leven van 1901 worden fragmenten aangehaald uit diverse 19de eeuwse boeken en tijdschriften, waarin het merkwaardige reageren van paarden op geesten wordt beschreven. Hier is er een.

Een jong edelman kwam met twee zijner vrienden, een pikeur en een hond van de jacht. Het was reeds schemer. Als zij een weg door het woud afkwamen, zagen ze van verre een kar naderen, getrokken door een boer. Toen de kar meer nabij kwam, begonnen de paarden te steigeren, de honden te huilen. De paarden drongen naar den kant van den weg en bleven daar als verlamd van schrik staan, terwijl de hond schudde van grooten angst. De jagers zeer bevreesd, riepen den man toe snel voorwaarts te gaan, daar zijn kar de paarden schichtig maakte. Toen de kar voorbij ging zag men in het voertuig iets bedekt met een linnen kleed. Op dit ogenblik stierf de hond en de paarden waren op het gebit bedekt met een wit en groenachtig schuim, hunne lichamen trilden.
Toen de man een eind weg was, vroeg de edelman aan den pikeur, wat dit beduidde.
"Weet u dan niet, dat 't het lichaam van een zelfmoordenaar was, dat zoo even passeerde? Het was het lijk van den armen Terence. Daar de geestelijke het niet op het kerkhof wilde doen begraven, heeft zijn vrouw het lijk doen wegnemen en wegvoeren naar een afgelegen dorp, hopend dat daar geen bezwaren voor het ter aarde bestellen zullen gemaakt worden."
Nog dient hieraan toegevoegd dat een der paarden met een vaart wegsnelde, toen de kar nabij hen op den weg was en de andere het op dezelfde wijze volgden.