ZIJN

Als God in het Genesis verhaal aan Adam- die net van de appel heeft geproefd- vraagt "Adam, ayèka?" waar ben je? , dan geeft Adam ontwijkende antwoorden.
Natuurlijk weet God heel best waar Adam zich bevindt, dat hoeft hij niet te vragen. Wat hij vraagt is: Adam, hoe staat het er voor met je leven, met je innerlijk - wie ben je op dit moment?
Maar Adam begrijpt het niet en geeft menselijke redenen voor zijn afwezigheid en zijn schaamte.
Een prachtig verhaal, met een diepe wijsheid. 'Ayèka' - waar hou je je schuil? Waarachter verstop je je? Wie ben je wérkelijk?
Onlangs stuitte een vriendin van mij op de volgende geschiedenis, uit het boek Athos Monnikeneiland, van Koert ter Veen.

"Een vrouw lag in coma en plotsklaps zag zij in de verte een lichtje alsof zij het uiteinde van een tunnel zag. De lichtbron werd steeds groter en de vrouw hoorde een stem: "Wie ben jij?" De vrouw schrok en stamelde: "ik ben Johanna."

"Daar heb ik er hier meer dan 3 miljoen van", was de nuchtere reaktie.

Ze deed een nieuwe poging: "Ik ben Johanna, de vrouw van de burgemeester van Aken." "Ik vroeg niet naar het beroep van je man," antwoordde de stem, nog steeds op vriendelijke toon. "Ik ben docente wiskunde op de Hogeschool van Aken," sprak de vrouw enigszins aarzelend.

"Ik wil weten wie u bent en uw beroep interesseert mij niet." De stem klonk beslist korzelig en afstandelijk.

De vrouw dacht lang na en zei "ik ben moeder van twee kinderen", en terwijl ze de woorden sprak wist ze dat ook dit niet het goede antwoord was. De stem reageerde niet eens en de vrouw constateerde tot haar schrik dat de lichtbron steeds kleiner werd.

Wanhopig gilde ze de stem nog na: "Ik ben belijdend lid van de Lutherse kerk in Aken." Vlak voordat het licht helemaal verdween hoorde Johanna nog heel zachtjes: "Het kan me niet schelen van welke kerk u bent."
De volgende dag ontwaakte de vrouw uit haar coma en rondom haar bed herkende ze haar man en haar twee kinderen.

Ze keek haar geliefden aan en zei: "Wie zijn jullie?"