HU EN ZO

Onlangs stuitte ik bij een opruimactie op een dikke map met informatie, brochures en foldertjes van groeperingen die in de 70er jaren hun mooiste tijd beleefden.
Benjamin Creme met zijn Maitreya (die in 1986 zou komen maar nog steeds op zich laat wachten), Internationaal Centrum van Driehoeken, Werkgroep Piramide-Energie, Wicca en Arkana, de Witte Loge, Lucis Trust, Splendor Solis, Vimala Thakar, groepen waarvan de meesten niet meer bestaan, maar waar in die tijd menigeen ziel en zaligheid dacht gevonden te hebben.
Ik vind die rotsige klim op zoek naar spiritualiteit altijd geweldig. Mensen bedenken wat af om zin aan hun leven te geven. Mediteren, astrale reizen, Yoga en mantra's zingen, bidden en kaarsen branden, navelstaren en chakra's openen, allemaal prachtig en soms ook nuttig en effectief.
Niets ten nadele van de zoektocht.

Genoemde promotiematerialen had ik destijds aangevraagd en verzameld, en met sommige richtingen had ik een goed gesprek die soms resulteerde in lidmaatschap of een jarenlange band. Anderen bleken alras niets voor mij.

Zelf ben ik er van overtuigd dat zoeken gaat vóór vinden, en dat men moet weten waar men over praat voor men iets afwijst.

Intussen is er zo het een en ander bijgekomen aan spirituele zijwegen. Oosterse invloeden hebben ons huis van FengShui voorzien, ons dressoir van Boeddha, onze neus van wierook en onze geneeskunst van Reiki.
Met spiritualiteit kunnen we alle kanten op. Dat heeft z'n voor en nadelen. We kunnen kiezen, maar we zien door de bomen het bos niet meer. De New Age is de Tijd van Inspiratie maar ook de.Periode van de Wildgroei,
Het is maar hoe we er mee omgaan.
Maar even terug naar een groep waar de titel boven dit stukje naar verwijst: Eckankar.
Eckankar raakt aan spiritualisme omdat er in hun leer teruggegrepen wordt op het oeroude geloof in de onafhankelijkheid van de Geest van het Lichaam. Eckankar, een wereldorganisatie onder leiding van Eck meester Harold Klamp, verspreidt technieken om astrale reizen te bevorderen en daarmee de mensheid op een hoger plan te brengen. Een aanbevolen techniek is als volgt: stel je een tafereel voor uit je herinnering. Verander dan een detail.
Stel je voor dat je opnieuw deel bent van de scène. Op een gegeven moment zul je je dan weer in dat tableau bevinden, zegt de Meester. En anders is het gewoon een mooie oefening in imaginatie.

Daarnaast is er 'HU' .
Hu is een liefdeslied voor God.
Volgens de Nederlandse Eckankar site www.eckankar.nl is het belangrijk om 20 minuten per dag 'Hu' (hjoe) te zingen. Op één toon, beetje vergelijkbaar met 'Aum' . Volgens Eckankar is 'Hu' een van de namen van God, maar uit welke traditie dat komt kon ik niet ontdekken.

Klemp schrijft: "Als u gedurende 20 minuten de naam van God met liefde zingt, zullen de touwen en riemen die de ziel vasthouden, los raken. Langzaam, in een tempo dat u kunt begrijpen en accepteren. Als ziel bent u een ballon die zich boven de aarde verheft.

Hoe hoger u komt, hoe verder u kunt zien.

Maar, zegt Klemp ergens anders: "Hu is niet God, het is een aanspreektitel van het goddelijke en een voertuig dat pendelt tussen god en de mens. Iedereen kan er gebruik van maken. Hu is verweven in de taal van het leven. Het is de wind in de bladeren, vallende regen, vogelgezang, de donderende tornado...het is het woord dat mensen uit alle windstreken kunnen gebruiken om God aan te spreken.
Als u wilt kunt u het proberen.

Files met duizende HU zingende mensen zijn te beluisteren of te downloaden op: http://www.eckankar.org/hu.html