TELEPORTATIE

Hoewel Uri Geller er tegenwoordig alles aan gelegen schijnt te zijn om ons te laten denken dat hij een gewone illusionist is die een 'opvolger' behoeft, is dat natuurlijk een eigenaardige voorstelling van zake. Misschien is Uri, nu een tanige zestiger, de controverse rond zijn persoon eindelijk zat. Om de financiën hoeft hij geen lepels meer te buigen, wat hem trouwens toch steeds moeilijker afgaat.
Uri heeft mijn volle sympathie, als persoon.
Natuurlijk heb ik nooit een moment getwijfeld aan zijn paranormale talenten, omdat iedereen die zich verdiept in de literatuur weet dat het ook hier weer om een patroon gaat: velen doen wat hij doet, kinderen en volwassenen, en legio zijn de getuigenissen van betrouwbare mensen, wetenschappers en zo, die lepels hebben zien buigen bij afwezigheid van Uri.
Dus laten we wel wezen.

Maar deze kende ik nog niet:
Ergens in de 90er jaren was Uri aan de wandel ergens in Manhattan. In dezelfde seconde barstte hij door een deur, mijlen verderop, onder de ogen van diverse getuigen.
Het geval wordt aangehaald door John Keel in Fate, 1998.
Hoewel Uri ook in zijn autobiografie gevallen van teleportatie beschrijft, moet dit voor alle aanwezigen een bijzonder moment geweest zijn, StarTrek waardig.

Uit de geschiedenis van het Spiritualisme kennen we het verschijnsel teleportatie maar al te goed. Daar is heel wat over geschreven en het is grondig waargenomen door wetenschappers uit de 19de en 20ste eeuw.
Daarbij gaat het in de regel om voorwerpen, maar er zijn ook mediums geweest die bloemen en dieren uit het niets in de séance room lieten verschijnen, niet uit de hoge hoed maar uit god weet welke dimensie.
Mindblowing, zulke dingen.
Zoals het Australische medium Charles Bailey, die zich scheen gespecialiseerd te hebben in het grotere werk.
In 1904 publiceerde een wetenschapper, Dr. C.W.McCartney, een rapport over zijn experimenten met Bailey.
Daarbij was hij niet zachtzinnig te werk gegaan. Het medium werd gestript, en vervolgens ingepakt in een zak waar alleen z'n handen uitkwamen. Alle aanwezigen werden ook grondig onderzocht, voor het geval er eentje een haai had meegesmokkeld.
Bailey werd opgesloten in een kooi. De deuren werden gesloten en verzegeld. Geen meubilair, geen ramen die open konden.
En dan begonnen de apporten: vogels, tibetaanse schrifturen, antieke munten, Babylonische kleitabletten, sieraden, eieren, vissen, slangen en zelfs een haai. Volle boel, daar.
Met de voorwerpen die dit medium wist te ontfutselen aan de wetten van de natuur werd een museum ingericht. Jaren heeft die collectie deel uitgemaakt van Stanford University in Californië.
Jaren later werd Bailey beschuldigd van fraude.
Als ik het niet dacht.
Hij zou vogels en schildpadden en kleitabletten in z'n lichaamsholtes verstoppen.
Iemand die dat wil proberen?
Debunkers staan niet bekend om hun gezond verstand.

Zo gek heeft Uri het nooit gemaakt. Patty Brard zou het niet overleven.