GOUD

Filosoof en parapsycholoog Stephen Braude schreef een mooi boek: 'The Gold Leaf Lady' , dat aanvangt met het verhaal van Kathy, een vrouw in California wiens lichaam periodiek voorzien wordt van een goudkleurig flinterdun materiaal. Het 'groeit' op bepaalde plekken, in haar gezicht of rug of waar dan ook. Natuurlijk zijn alle mogelijkheden van fraude bekeken en uitgesloten.
Ik had het voorrecht een lezing bij te wonen van Braude op de jaarlijkse 'Dag van de Parapsychologie'. In de vertoonde film over Kathy was dit 'goudgroeien' ook werkelijk te zien.
Zoals vaak het geval is met verschijnselen in de parapsychologie: er is niets van te bakken dat wetenschappelijke waarde heeft, want het is eenmalig, en onderzoek naar het fenomeen loopt dood.
Dat Kathy's lichaam het uit zou scheiden is onmogelijk, want zoveel metaal zou dodelijk zijn. Dus komt het 'ergens anders' vandaan. Het meest waarschijnlijk is een soort apport. De vrouw heeft er geen invloed op. Wel is ze ook in andere opzichten psychisch begaafd.

Dus misschien is dit haar manier om haar man, die volhoudt dat ze nergens voor deugt, de les te lezen.

In het boek 'Psychic Healers' van David St Clair, wordt het geval beschreven van een healer die mensen voorziet van vullingen, en ook zilveren en gouden kiezen. Die groeien onder zijn handen. Duizenden mensen heeft hij in de 70er jaren gratis geholpen aan een beter gebit, en dat in een land waar tandartsen onbetaalbaar zijn: een mooi talent. Het gebeurde ook bij kinderen die te jong waren om ook maar ergens in te geloven. Geloof is dus geen voorwaarde, al is het wel een middel.
In dit geval had het fenomeen niets met religie te maken.
Op een recente film over gebedshealing doet zich iets dergelijks voor: waar een gat zat zit opeens een vulling, gekoppeld aan een sterk geloof. En om van de kiespijn af te komen willen mensen wel geloven. We koppelen nou eenmaal wonderen in de eerste plaats aan religie, maar de vraag is of het daar per se mee te maken heeft, of dat er andere mechanismen zijn die we niet (kunnen) kennen.

In Fortean Times vind ik een verwant verhaal. Een van die absurditeiten die ons total loss slaan van de bekende werkelijkheid.
George Veriopolis, een Grieks orthodoxe priester, zat aan de schapenkop, Kefalaki in het Grieks, toen hij ontdekte dat de kiezen in die kop, en ook een stuk van de kaak, van goud waren.
Dat was in 1984.
De hebberigheid sloeg toe, en onmiddellijk liet hij zijn hele kudde in de bek kijken. Want wie weet.
Maar geen van de dieren had goud in de mond.
Of deze priester en zijn vrouw intussen hun schaapjes op het droge hebben vermeldt het verhaal niet.