Bomen zijn altijd bijzonder, vooral grote bomen.Iedere oude boom die het leven moet laten voor ons welbevinden is er een teveel. Sterker nog: het is moord.
Bomen zijn levende wezens en ze hebben meer in de gaten dan waar wij ze credit voor geven. Bomen houden hun mond, en dat is een foutje van de schepper, want als ze zouden schreeuwen als ze werden omgehakt dan zouden veel houthakkers permanent in de ziektewet verblijven.
Maar laten we het deze keer positief houden.
Er is een boom die niemand om wil hakken, stel ik me voor.
Helaas...
Vorig jaar kreeg ik van een kennis een paar foto's van de bast van een boom. Die foto's had ze gemaakt op Las Palmas, een van de Canarische Eilanden, maar ze had geen idee welke boom het was.
Kleurgek als ik ben lieten die foto's me niet meer los, en googelend vond ik de naam: Regenboog Eucalyptus.
Er zijn tientallen verschillende Eucalyptussoorten, maar geen zo bijzonder als de Eucalyptus deglupta., een boom met een bast die werkelijk iedere kleur van de regenboog in zich heeft, als een abstract schilderij, een palet van tinten, een experiment van moeder natuur, een Jozefsjas in boomformaat.
Daar kan geen schilder tegenop, de werkelijkheid is altijd mooier.
De kleuren ontstaan omdat de boom steeds stukken van zijn bast laat vallen, waardoor er weer andere kleuren bovenkomen. De boom is geen maand hetzelfde; levende steeds veranderende kunst.
Evengoed wordt hij veelvuldig omgehakt omdat het hout goede pulp levert voor de papierindustrie.
In Amerika wordt hij in warmere staten steeds vaker aangeplant vanwege zijn schitterende bast, maar 'thuis' is hij in Indonesia, Papua-New Guinea and the Philippijnen.
Helaas niet in Nederland.
Wij moeten het doen met foto's, en ook dat is al indrukwekkend.
Maar mocht je in de vakantie op Las Palmas komen...kijk er naar uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten