BESCHERMENGEL

Als mensen het slachtoffer worden van zinloos geweld of ongelukken, dan hebben we wel eens de neiging te denken dat beschermengelen wel eens de andere kant opkijken. Maar misschien geven we hen te weinig gelegenheid om hun werk effectief te doen, en moeten we beter luisteren. Uit het volgende blijkt dat dat, althans voor de man die het stuk schreef, levensreddend kan zijn. Ik vond het verhaal van Daniel Gulbin in het Amerikaanse blad FATE van 1999.
Iets samengevat :

"Als jongetje zat ik bij de nonnen op school, en daar werd veel aandacht besteed aan beschermengelen. De nonnen legden ons uit dat dat een grootouder kon zijn of iemand anders die de zorg voor ons vanuit de hemel op zich genomen had. Iedere dag moesten we daarom een gebed zeggen voor onze beschermengel, en dat deed ik trouw zolang ik op de lagere school zat.
Later kwam daar de klad in, en ik hield op met bidden en met elke gelovige praktijk.
Tot ik een jaar of wat geleden een artikel las over beschermengelen van iemand voor wie dat veel betekende.
Voor het eerst sinds m'n jeugd dacht ik weer aan dat gebed. En ik bad.
Iedere dag, drie weken lang, zei ik het oude gebedje voor m'n beschermengel.
In die tijd werkte ik in een warenhuis. Op weg naar de lift die naar de carpoolplaats ging werd ik staande gehouden door mijn vriend José, met wie ik even bleef praten. Toen ik met een volgende lift beneden kwam heerste daar chaos.
Een auto zonder remmen was in de carpoolende menigte gecrasht. Vijf mensen waren dood en velen ernstig gewond. Als José me niet had tegengehouden was ik waarschijnlijk een van de slachtoffers geweest.
Ik dankte m'n beschermengel die dag.

Kort daarna hield ik op met carpoolen en nam ik de bus naar huis. Iedere dag zat ik op een muurtje de krant te lezen, wachtend op de bus. Die dag zag ik in een winkel aan de overkant een tijdschrift dat ik wilde hebben, en ik stak over om het te kopen. Op dat moment crashte een auto met een dronken automobilist in het muurtje waarop ik elke dag zat te wachten. Als ik dat tijdschrift niet gezien had...En weer dankte ik m'n beschermengel.
Sinds die tijd zeg ik dagelijks dat gebed.
Deze zomer was ik op weg naar ons vakantieverblijf, en ik reed flink door op een rustige weg. Opeens herinnerde ik me het verhaal van een vriend, die op diezelfde weg een aanrijding had gehad met een hert. Voor de zekerheid nam ik gas terug.
Toen ik over een heuvel reed stond daar een groot hert midden op de weg. Ik kon op tijd remmen. Was ik hard blijven rijden, dan was het zeker verkeerd afgelopen, voor ons, en voor het hert.
Drie keer ben ik gered door m'n beschermengel. Ik hoef geen verdere bewijzen. Ik weet dat er over me gewaakt wordt.
Daarvoor ben ik eeuwig dankbaar, en dat gebed zal ik altijd blijven bidden. "