Hoeveel mensen maken misschien een carrière-move aangedreven door gidsen en geesten? De meesten zullen daar niet makkelijk voor uitkomen.Dat was anders met Arthur Edward Stilwell, geboren in 1859, een jongen die opgroeide op de boerderij van zijn vader in de staat New York.
Arthur had een neiging tot dagdromen, en toen hij dertien was kon hij naar willekeur in een andere bewustzijnstoestand terechtkomen.
Bij zo'n gelegendheid kreeg hij bezoek van zes geesten die aankondigden zijn gidsen te zijn. Drie van hen waren tijdens hun leven ingenieurs geweest, twee waren schrijver, en een was een dichter.
Zij kondigden aan hem te zullen leiden naar een grootse carrière.
Vanaf dat moment kreeg Arthur regelmatig hemels bezoek, waarvan hij nauwkeurig verslag deed in zijn dagboek.
Op z'n 15de werd hem verteld wat de naam was van het meisje met wie hij zou trouwen, en toen hij haar vier jaar later ontmoette liet hij er geen gras over groeien.
Maar z'n loopbaan leek vooralsnog weinig veelbelovend: na een paar jaar als drukkersleerling had hij pas een baantje als reizende verzekeringsagent.
Daarmee kon hij met moeite zijn vrouw onderhouden.
Het zou er dus waarschijnlijk niet bijzonder rooskleurig voor hem hebben uitgezien als hij niet de voortdurende hulp van de geestenwereld had genoten.
Zijn geleidegeesten zochten hem elke nacht op met voorlopig één boodschap: "Ga naar het westen, en bouw een spoorlijn".
Het zal je maar gezegd worden als je negentien bent. Geen wonder dat de boodschap vele malen dringend herhaald moest worden voor Arthur bereid was te luisteren.
Om te kunnen argumenteren met zijn geesten sliep de aankomende magnaat in een aparte kamer. Hoe zijn vrouw dat vond vermeldt het verhaal niet, maar zeker is dat Arthur zijn vrouw pas veel later durfde in te lichten over zijn nachtelijke bezoekers.
In 1887 gaf hij eindelijk gehoor aan het hemels aandringen, en verhuisde hij met zijn vrouw naar Kansas City. Daar vond hij werk in de financiele business, en met de nachtelijke bijstand van zijn gidsen maakte hij zich de fijnere punten van het omgaan met kapitaal eigen.
En zo kwam het dat hij het aandurfde een spoorlijn te bouwen, de Kansas City Belt Line, gereed op zijn 30ste en miljoenen waard.
Banken leenden hem graag geld, en Arthur stond aan het begin van een stormachtige carrière. Het volgende project was een spoorlijn van Kansas City naar de Golf van Mexico.
Steeds als Arthur een ernstig en onoplosbaar technisch probleem tegenkwam, vond hij 's morgens op zijn tekenbord de oplossing, in een andere hand dan die van hemzelf.
Het spoorweg imperium dat Arthur gaandeweg bouwde liep op rolletjes. Tot het aankwam op het eindpunt van de belangrijke spoorweg: Galveston, Texas. Toen werd Arthur ziek, en het werk stokte.
Zijn geestelijke adviseurs vertelden hem dat hij een ander eindpunt moest vinden voor de lijn. Waarom bouwde hij geen nieuwe stad, die hij bijvoorbeeld 'Port Arthur' kon noemen?
Waarom niet gewoon Galveston? vroeg Arthur verbijsterd.
Omdat Galveston in zee zal verdwijnen samen met de spoorlijn en duizenden mensen, waarschuwde de hemel.
En op zijn slaapkamermuur werd de ondergang van Galveston geprojecteerd: in 1900 zou de stad worden weggespoeld door een orkaan en een vloedgolf.
Na dit visioen was Arthur meteen genezen, van zijn ziekte en van zijn plannen.
Port Arthur werd gebouwd volgens de aanwijzingen van zijn raadgevers: in een leeg stuk land. Iedereen dacht dat hij gek was om tegen alle logica in een stad te bouwen in the middle of nowhere, terwijl Galveston klaarlag en het meest logische eindpunt van de belangrijke spoorlijn was.
Port Arthur werd officieel 'gedoopt' in Augustus 1900.
Toen de ramp zich een paar weken later, op 8 september 1900 voltrok kon Port Arthur dienen voor het opvangen van de dakloze overlevenden.
De nieuwe stad groeide uit tot een handelscentrum met een grote haven, en wie hem tevoren voor gek had verklaard prees hem nu de hemel in.
Over zijn spirithulp deed Arthur nooit geheimzinnig. Hij aanvaardde het als een feit, en deed geen pogingen het te verklaren of sceptici op andere gedachten te brengen. Zijn groeiende empirium sprak voor zichzelf.
Een Spiritualist is hij nooit geworden, en in z'n leven had hij maar één keer een séance bezocht. Maar Arthur had geen medium nodig: wanneer hij zijn ogen dichtdeed en een probleem voorlegde aan zijn gidsen, dan kon hij er zeker van zijn dat het tot in de details werd opgelost. Arthur Edward Stilwell is een van de grootste ondernemers die Amerika heeft gekend, en een van de meest uitzonderlijke.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten