DOORZICHTIG

Het zal je maar gebeuren. Je zit in de bus en de passagier naast je vertelt je dat je je dringend moet laten testen op een of andere zeldzame ziekte waar je nog nooit van hebt gehoord.
Dat overkwam in 2008 een vrouw in Barcelona. Niets paranormaals, ook al leek het erop: de medisch geschoolde 'beschermengel' had gewoon tekenen gezien van de ziekte die ieder ander zouden zijn ontgaan.

Anders is het met mensen die door iemands lichaam heen kunnen kijken, en 'röntgenogen' bezitten, zoals de Russische Natasha Demkina, een meidje dat dwars door iemand heen schijnt te kunnen kijken en zowel oude verwondingen als nieuwe kwalen weet te detecteren. Er zijn veel proeven met haar gedaan, en natuurlijk is ze in Amerika door debunkers afgebrand. Dat kon niet uitblijven, en het zegt niets over haar gaven die door diverse wetenschappers aan deze kant van de oceaan zijn getest en waar bevonden.
Natasha is de enige niet. Dat maakt haar geval des te geloofwaardiger. Als meer mensen in meer landen en tijden melding maken van soortgelijke talenten, horen sceptici zich op het hoofd te krabben en hun huiswerk te doen vóór ze iemand de grond in boren. Want zulke talenten zijn er altijd geweest.

En nog. Zoals bijvoorbeeld de Amerikaanse studente Anita Ikonen, die zo zeker is van haar talenten dat ze goochelaar en aarts-debunker James Randi heeft uitgedaagd, die nog steeds dat miljoen in zijn zak heeft voor degene die hem kan overtuigen dat er zoiets belachelijks als een paranormaal verschijnsel bestaat. Dat had Anita nou niet moeten doen, want dan is de uitkomst al duidelijk nog voor er sprake is van een proef.
Het eerste 'onderzoek' op 21 november 2009 faalde. Geen miljoen voor Anita Ikonen.
Wat was haar claim?

In een interview op de blog van auteur Roy Stemman zegt ze: "Als ik naar mensen kijk ervaar ik een landschap van vibraties. Die vibraties vertalen zich in mijn geest naar beelden van interne organen en gezondheidsinformatie.
Mijn eerste ervaring had ik toen ik 14 was en een blauw veld van vibratie zag rond een kamerplant.
Kort daarna begon ik vibraties te zien rond sinaasappels, en toen kreeg ik informatie over de gezondheid van mensen. Dat vond ik niet leuk, want ik was zoiemand die helemaal niet tegen medische TV programma's kan.
Nu ben ik eraan gewend om beelden te zien van weefsel en interne organen en ben ik ook de schoonheid van gaan waarderen. Ik wil m'n carrière wijden aan het bestuderen van weefselstructuren.
De beelden die ik zag werden steeds gedetailleerder.
Ik zie ze alleen in m'n geest. De beelden beginnen te komen als ik gewoon naar iemand kijk, maar het is heel anders dan gewoon met je ogen zien. Ik noem het daarom ook 'vision from feeling' (zien uit gevoel).
Mijn meest duidelijke geval was toen ik tijdens een proef 'zag' dat iemand een nier miste. Die persoon was jong en gezond, en ik twijfelde aan mijn waarneming omdat ik niets van orgaandonatie wist. Daarom schreef ik het niet op, en achteraf had ik daar spijt van.
Nu wil ik voor de commissie proberen zo'n afwezig orgaan in iemand op het spoor te komen. Als het niet lukt zal ik niet teleurgesteld zijn, want ik geloof in de sceptische wetenschappelijke methodiek."

We weten inmiddels hoe het is afgelopen, en we wensen Anita toe dat ze haar geloof in wetenschap mag behouden, maar een onderscheid zal leren maken tussen wetenschappers en goochelaars.....