Deze blog gaat voornamelijk over paranormale thema's. Maar er is nog het een en ander para in onze wereld.Daarom een klein verhaaltje waarin de parameters tussen paranormaal en gewoon niet scherp getrokken worden.
Je zou er paranoïde van worden.
Er was eens een paramilitair die zich van boven naar beneden liet vallen met behulp van een parachute. Maar ach, hoe wonderlijk: hij belandde niet zoals meestal in zo'n geval op de grond temidden van gevechtshandelingen. Nee, waar hij zich bevond moest wel het paradijs zijn.
In de paragrafen over soldatengedrag had hij daarover niets gelezen. Op het Paradijs was hij niet voorbereid.
Parallel met zijn gezichtsveld bevonden zich de parapetten van een kasteel dat door paranimfen bewoond werd.
Zij lagen te zonnen onder hun parasollen en aten paranoten. Je hoefde geen paragnost te zijn om te zien dat alle paradigma's van de arme paramilitair hier paradoxaal in hun tegendeel verkeerden.
Voorzichtig landde de paramilitair in de buurt van de paranimfen, die prompt verwilderd uitriepen dat de parakleet (heilige geest) neergedaald was en dat die er wel heel anders uitzag dan de paragrafen in het Boek der Geesten hen hadden doen geloven.
Even was het of de paratyphus uitbrak, maar gelukkig was er een paramedisch geschoolde paranimf voorhanden die de algehele geestelijke paralyse wist te doorbreken.
Intussen paradeerden er engelen langs de parapetten met in hun handen kaarsen, waarvan de paraffine op hun klederen droop. Zij keken verwonderd naar de paramilitair die pogingen deed om zijn parachute gevouwen te krijgen, wat niet meevalt temidden van aantrekkelijke paranimfen. Die keken gefascineerd naar de werkzaamheden, want zelf konden ze de paramenten (altaarkleden) nog niet eens gevouwen krijgen, en die waren het paradepaardje van het Paradijs..
Toen begon het te regenen. Engelen kwamen aanzetten met paraplus die altijd paraat waren, want de paranimfen en hun paraphernalia konden niet tegen vocht. Helaas waren de paranoten nu niet meer te eten, maar het paradijs staat vol met paranotenbomen. Als de parasieten ze met rust laten is er altijd wat te knabbelen.
Nadat de regen opgehouden was schoven de engelen aan tussen de parastaten (zijpilaren) van het kasteel der paranimfen en de paramilitair werd van harte uitgenodigd om te komen te luisteren naar de parabelen en paraphrases van een onlangs aangevlogen engel uit Paraguay.
Hoe het afliep weet ik niet, maar zeker is dat de paradigma's van de paramilitair zich terstond hebben gewijzigd en dat hij in een aanval van paranoia in paranormale verschijnselen is gaan geloven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten