Anthropologen maken vreemde dingen mee in afgelegen streken, met name als het om healing gaat. Soms zo vreemd dat het ook in de westerse parapsychologische setting niet geloofwaardig lijkt.
Er bestaat altijd nog vreemder dan vreemd, en er gaapt een gigantische kloof tussen paranormale verschijnselen in onze samenleving en die in niet westerse landen.
Wat niet betekent dat de meest bizarre gebeurtenissen per definitie onwaar zijn, of dat mensen uit andere culturen goedgeloviger of dommer of makkelijker te manipuleren zijn.
Wat zulke bijzondere gebeurtenissen vooral interessant maakt is de logica voor de betreffende shaman en patient.
Niemand kijkt er van op als een geest wordt uitgedreven en de patient geneest, ook als dat met voor ons volstrekt onbegrijpelijke middelen gebeurt. Het is maar wat je gewend bent. Mensen die katholiek zijn opgevoed stelden als kind de eucharistie niet ter discussie, terwijl de transsubstantiatie van wijn in bloed en ouwel in vlees nou ook niet bepaald 'normaal' te noemen is. Alles is betrekkelijk, en dat geldt zeker voor het ongewone, magische.
In het boek van journalist David St. Clair over Mexico 'Pagans, Priests and Prophets' uit 1976 worden veel merkwaardige belevenissen beschreven. Een van St. Clairs' ontmoetingen betreft Conchita, een oude vrouw die bekend staat om haar grote healing capaciteiten.
Conchita is dan al 95.
St. Clair neemt het gesprek op de bandrecorder op, en Conchita, die haar eigen stem nog nooit zo gehoord heeft, is verbijsterd. "Nu kan ik rustig doodgaan" zegt ze, "nu heb ik een echt wonder gezien".
Na een geanimeerd gesprek over haar leven en haar healingpraktijk nemen St. Clair en zijn tolk Gustavo afscheid.
"Jammer", zegt St. Clair, "dat ik haar niet bezig heb gezien. Nu weet ik nog niet of haar healing werkt."
"David", zegt Gustavo, "ik zal je vertellen wat ik zelf heb meegemaakt, en dan moet je maar zien of je dat kan overtuigen."
Gustavo gaat op een muurtje zitten en begon te vertellen.
"Een jaar of tien geleden, toen ik zestien was, verloor ik iedere belangstelling voor het leven. Ik lag halve dagen in bed en had nergens meer zin in. Op school zat ik te slapen in de klas. Geen enkele dokter kon een oorzaak vinden, medisch gezien was ik gezond.
Mijn moeder nam me mee naar Conchita. Daar was ze zelf een paar keer geweest en de healer had haar toen geholpen.
Conchita was toen fitter dan ze nu is, ze leidde nog een actief leven.
Mijn moeder vertelde wat er met mij aan de hand was, en Conchita luisterde. Toen pakte ze een schaar en vroeg me om m'n shirt omhoog te doen. De punten van de schaar stak ze recht in m'n maag. Ik zag de punten verdwijnen, maar het deed geen pijn. Toen ze de schaar eruittrok zat er bloed aan. Toen nam ze een ei en hield dat tegen de wond. Ze bad, en wreef het ei tegen me aan. Toen brak ze het in een glas helder water. Mijn moeder en ik hielden onze adem in."
"Wat was er te zien?" vroeg St. Clair.
"Twee kleine slangetjes dreven in de dooier. Levend. Ze probeerden het glas uit te komen."
Gustavo, een jongen met een universitaire graad, kijkt naar St. Clair, en zegt: "David, ik zweer dat dat de waarheid is.
Twee slangetjes in dat glas. "
"Hoe voelde je je daarna? ", vraagt St. Clair.
Conchita verbond de wond en zei dat ik er zeven dagen vanaf moest blijven. Mijn energie kwam terug en ik voelde me fantastisch. Na drie dagen viel het verband eraf, en was er een rood litteken. Na zeven dagen was dat weg, en was er niets meer van te zien. Ik was genezen. Die vrouw is geweldig. Ze is een van de laatste grote healers in de oorspronkelijke Mexicaanse traditie."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten