GRAANCIRKEL VREEMDHEID

Graancirkels. De controverse woedt.
Zoals in elk geval van 'bijzonder' zijn de voor- en tegenstanders elkaars bitterste vijanden.
Het treurige is dat er voor niemand 'gelijk' te halen is, omdat fenomenen met een metafysisch tintje nou eenmaal nooit eenduidig zijn, en iedereen zijn eigen zienswijze kan verdedigen.
Dat veel, misschien verreweg de meeste graanformaties van menselijke makelij zijn valt niet te ontkennen, en verstandige onderzoekers doen dat ook niet.
Maar het deel dat niet zomaar weg te verklaren valt, daar gaat het om.
Er is op internet en in boeken en artikelen oneindig veel geschreven over het jaarlijkse fenomeen.
Daar heb ik niets aan toe te voegen, want ik heb, zoals allicht de meesten van ons, nog nooit een crop formatie in werkelijkheid gezien.
Maar wat het ook is - landschapskunst, buitenaardse kunst of interdimensionale kunst ...het is prachtig, fascinerend en wonderbaarlijk. Daar gaat niets van af.

Bladerend door een paar boeken kom ik wat tegen dat ik dan toch wel heel erg interessant vind.
In het boek 'Crop Circles - Signs of Contact' van Colin Andrews, uit 2003, staan behoorlijk bijzondere ervaringen.
Colin Andrews ▲ is in de weer geweest met graancirkels ongeveer vanaf hun regelmatig verschijnen in de 80er jaren.
Hij heeft er dus heel wat gezien en onderzocht.

In juni 1987 onderzocht Andrews een pas ontstane crop formation in Wiltshire, niet ver van Stonehenge. Na een middag meten met andere onderzoekers besloot hij 's avonds alleen terug te gaan om nog wat na te meten.
Terwijl hij daar alleen in het centrum van de cirkel stond, kwam er een gevoel over hem te willen bidden. Hij bad spontaan om een teken, om begrip van wat de bedoeling was van de cirkelmakers.
Op datzelfde moment was er een geluid, als van tsjirpende insecten, maar mechanischer. Het geluid kwam van dichtbij de grond. Toen het aanzwol en Andrews vreesde dat er een soort gevaarlijke electrische ontlading plaats zou vinden, werd hij door paniek aangegrepen, en zocht hij naar de snelste weg om uit de cirkel te komen.
Prompt stopte het geluid, alsof het reageerde op zijn angst.

Twee jaar later, in juli 1989, registreerde de BBC hetzelfde geluid. Een camera van de filmploeg werd bij die gelegenheid onbruikbaar gemaakt door whatever het geluid veroorzaakte.
In datzelfde jaar, op 18 juni was er 'Operation White Crow', in Cheesefoot Head, Hampshire, een 10 dagen durend research programma opgezet vanuit de hoop dat het ontstaan van een graancirkel kon worden waargenomen en vastgelegd.
Behalve Colin Andrews, Pat Delgado, Busty Taylor - allen ervaren graancirkel onderzoekers - was er een team aanwezig van ongeveer 25 mensen, waaronder psychic Rita Gould, Metereoloog Dr. Terence Meaden en parapsycholoog Prof. Archie Roy. Andrews vertelt het volgende verhaal:

"De vorige avond waren er twee cirkels ontstaan die we niet hadden zien maken, naast het veld dat we voortdurend observeerden. Die juni-nacht gingen 7 van ons in de grootste cirkel - tientallen meters in doorsnee - zitten, en we probeerden ons te ontspannen.
Plotseling hoorden we allemaal een geluid dat uit het oosten kwam, en ons scheen te naderen. Het geluid draaide 3x om ons heen, waarbij we de positie konden volgen alsof het op een stereo-installatie werd afgespeeld.
Het was donker, en we hadden geen idee wat het geluid was. Dat was beangstigend, en we hielden elkaar vast.
Toen stopte het geluid, voor Pat Delgado. Pat stond op en ging naar de plek waar het geluid vandaankwam, en bleef staan bij de rand van de cirkel. Toen hij weer naar ons terugwandelde bleef hij opeens staan op een meter of 10 van ons af, en wij zagen zijn hoofd naar achteren gaan en toen zagen we iets buitengewoons gebeuren: Pat leunde naar achteren in een hoek van 15 graden, alsof hij tegen een kussen leunde. Hij was verlamd van angst en hij riep "Colin, kom me helpen, trek me overeind!" Ik rende naar hem toe en probeerde hem rechtop te trekken door zijn handen vast te houden, maar het was of Pat vastgeplakt zat aan de lucht. En toen, ineens, was hij los.

Op dat moment verdween ook het geluid , dat al die tijd stationair op dezelfde plek was gebleven.
We waren geschokt. Pat wilde weg, en we vluchtten de cirkel uit.
De volgende ochtend was er een nieuwe cirkel ontstaan vlakbij, precies in de richting waarin het geluid was verdwenen.
We waren ervan overtuigd dat we onwillekeurig betrokken waren geraakt bij de creatie van een graancirkel.

Natuurlijk werd later het geluid op een vogel geschoven, maar vogels zingen niet midden in de nacht, en laten geen mensen tegen lucht aanhangen."