RUIMTE

Je zou het niet zeggen als je je schenen aan de salontafel stoot, maar materie is lucht. De ruimte tussen deeltjes is vele malen groter dan hun substantie, en alles is ook nog's een keer in trilling.
Dat weten we allemaal wel, maar in het dagelijks leven is daar weinig van te merken. Gelukkig maar.
Eens te meer een bewijs dat onze werkelijkheid niet de werkelijkheid is.
We kunnen op ons hoofd gaan staan maar door een dichte deur lopen lukt ons niet.
Misschien omdat de trilling van ons lichaam niet spoort met die van deuren of muren, of om een andere reden.
Hoe dan ook, we zitten vast aan de grenzen van onze materiële werkelijkheid.
Jammer, maar het is niet anders.

Toch is de parapsychologische, magische, UFO en spiritistische literatuur vol verhalen over mensen en dingen die zich van die grenzen niets hebben aangetrokken. Blijkbaar zijn er omstandigheden waaronder wij - of onze spullen - wél door muren kunnen gaan, niet langer gebonden aan aardse vanzelfsprekendheden.
Materialisaties en verplaatsingen, mediums die half verdwijnen, dode dingen die tot leven komen, stenen die door daken vallen, aliens die een huis binnengaan zonder van de deur gebruik te maken.
Die gebeurtenissen zijn anecdotisch. In een laboratorium krijgen we het niet voor elkaar.
Niettemin zijn die voorvallen zo talrijk en zo divers dat we ze niet zonder meer van de harde tafel kunnen vegen.

Als een geest/alien die moleculaire ruimte opvult, wat let hem dan om onze vastigheid te manipuleren?
Beton, hout, steen is in feite zo vormbaar als klei voor iemand die zelf geen vaste vorm heeft.
Shapeshiften is dan een peulenschil.
Als ik dan lees over een auto die een UFO blijkt te zijn, een Mariabeeld dat met de ogen knippert of een pop die aan de wandel gaat, dan denk ik: ach, peuleschil.
Waarom ook niet.
Gekker kan de wereld niet meer worden.