HOEZO TELEFOON?

Er zijn van die ervaringen die mensen een keer in hun leven meemaken, te bizar voor een redelijke verklaring, en totaal ongeschikt voor een paranormale waar we verder mee komen. Zoiets raars overkwam Mr. Windle, een gewone Amerikaan, in 1982. Het verhaal vond ik in het Amerikaanse blad FATE, waar altijd een rubriek met persoonlijke ervaringen instaat.
Mr. Windle, een alleenstaande weduwnaar, stond op een stille namiddag op de bus te wachten, toen de telefoon in een publieke cel begon te rinkelen. In Amerika doen ze dat, in tegenstelling tot die in Nederland, in de tijd toen die dingen nog in het straatbeeld aanwezig waren.
Aan de overkant van de bushalte was een historische begraafplaats.

Mr. Windle, op weg naar een afspraak waar niemand van wist dan hijzelf, begreep dat die telefoon nooit voor hem kon rinkelen, dus hij nam hem niet op. Andere mensen waren er op dat moment niet in de buurt.
Toen kwam er uit het niets een kind aangehuppeld, een meisje van een jaar of 10. Ze ging de cel in en nam de rinkelende hoorn van de haak of dat de normaalste zaak van de wereld was. Na even geluisterd te hebben vroeg ze "Bent u Mr. Windle?" De man was te verbaasd om te antwoorden.
"Is uw naam Mr Windle?" vroeg het kind nog een keer. Mr. Windle bevestigde dat.
"Wacht even, hij is hier", sprak het meisje. Maar toen ze de hoorn aan Mr Windle wilde geven merkte ze teleurgesteld dat er was opgehangen. Zonder een verder woord verdween ze huppelend om de hoek van de straat.
Mr Windle heeft het voorval nooit vergeten en heeft nooit een acceptabele verklaring kunnen bedenken.
Zijn vrouw was overleden, was zij degene die contact zocht?
En waar kwam het meisje vandaan?

Zo'n ervaring staat niet op zichzelf. Overledenen maken vaak gebruik van electrische mogelijkheden om hun aanwezigheid te demonstreren.
De telefoon is daarbij een gewaardeerd middel, en er zijn talloze gevallen bekend van mensen die woorden of zelfs gesprekken wisselden met iemand die al een tijdje dood was. De wereld wordt daarna nooit meer hetzelfde.
Parapsycholoog Scott Rogo deed er onderzoek naar en schreef er een boek over: 'Phone Calls from the Dead' .
Hier een geval uit het boek:

"Enid' was een oude dame die haar laatste jaren in een verpleeghuis sleet. Het ging lichamelijk niet goed met haar, en het einde naderde. Maar toen ze haar vriendin Mrs. McConnell op een zondagavond belde klonk ze opgewekt en veel sterker dan ze in tijden geklonken had. Mrs McConnell beloofde bij haar langs te gaan op haar aankomende verjaardag, en een fles brandewijn mee te nemen. "Die heb ik niet meer nodig", zei Enid.
Op de vragen van Mrs. McConnell antwoordde ze dat ze "zich uitstekend kon redden", dat er "nog nooit zo goed voor haar was gezorgd", en dat ze "nooit gelukkiger was geweest".
Mrs McConnell was verbaasd maar blij met de opmerkelijke verbetering in Enids toestand. Het gesprek duurde een half uur.

Diezelfde week belde ze het verpleeghuis. De receptionist informeerde haar dat Enid die zondagmorgen, enkele uren voor het telefoongesprek, was overleden.
Nu wij weer.