ONTPOPPEN

Jarenlang kwam ik hier een simpele vrouw tegen die haar boodschappen deed met een kinderwagen volgepropt met poppen. Ze was natuurlijk een bekende verschijning, en men speelde met haar mee door de poppen als kinderen aandacht te geven. Dan glom ze. Iemand die het verschil weet tussen poppen en kinderen zag zo dat er een steek los was. Maar zelf leefde de vrouw in een afwijkende vorm van de realiteit; háár werkelijkheid.

Wie de Teletubbies ook al niet zag zitten en de Kamagotshi's aan zich voorbij heeft laten gaan, zou misschien zwichten voor de Cabbage Patch Dolls, die in de 80er jaren de gemoederen in Amerika in beweging brachten, en, gemeten aan de hoeveelheid websites, nog altijd in de picture zijn, meldt het blad Fortean Times.
Wat hou ik toch van die idiote verhalen.
Het schijnt dat er in de warenhuizen van de US rond Kerstmis 1983 een ware oorlog is uitgebroken.
De niet al te aantrekkelijke poppen konden rekenen op voor- en tegenstanders, op grond van berichten dat sommige mensen het contact met de werkelijkheid verloren in hun aanbidding van de monstruositeiten.
Vrouwen die geen kinderen konden krijgen richtten zich met al hun onvervulde verlangens op de poppen, net als die vrouw met haar kinderwagen. De poppen werden geknuffeld en toegesproken en met menselijke eigenschappen opgezadeld.
En op de een of andere manier wil dat niet.
Die poppen wilden pop blijven, niet mens worden.
En zo kon het gebeuren dat Ed Warren, een veteraan exorcist in de US, herhaalde malen te hulp werd geroepen omdat iemands Cabbage Patch zich griezelig gedroeg.
Een vrouw legde het ding in een wiegje, maar vond het even later in een andere kamer. Poltergeist verschijnselen begonnen zich voor te doen, en het porcelein moest het ontgelden.
In een ander geval vond de eigenares haar pop rechtop in z'n wieg zitten, met rode ogen en een dreigend voorkomen. In haar hoofd hoorde ze: "je hebt me niet toegedekt. Jij en ik zullen altijd samen blijven!"
Daarvoor koop je nou toch geen knuffelpop, moet ze gedacht hebben, en ze zocht contact met de exorcist.
Die vervolgens de pop door de kamer zag zweven.
Hij werd in de tuin begraven en besprenkeld met wijwater. Sindsdien houdt hij zich gedeist.
In een ander geval werd een eigenaar bijna gewurgd door een demon met een babyface. Ook die babydoll kreeg een gezegend graf.

Yak. Je verwacht niet dat een pop die overmatig veel liefde krijgt ontpopt in een griezel. Daar ga je niet van uit.
Kinderen spelen met poppen en behandelen ze als mensen, maar dat schijnt geen kwaad te kunnen.
Maar wij, volwassenen, dienen het verschil te weten. Doen alsof is een teken van gekte.
Wat nooit geleefd heeft moet vooral dood blijven.
Misschien is het bewust overschrijden van die grens iets wat onze geestelijke gezondheid in gevaar brengt, poppen tot monsters maakt en exorcisten aan een boterham helpt.
We zijn gewaarschuwd.