RONDOM DOOD

De tweede helft van de 19de eeuw was een periode van schokkende spirituele gebeurtenissen. In het Victoriaanse tijdperk genoot men net als nu van wonderbaarlijke verhalen, spookgeschiedenissen en duister bijgeloof, als een reactie op de Verlichting, waarin materialisme en Darwinisme de maatschappij ingrijpend veranderden.
Zo zitten mensen in elkaar. Geen New Age zonder de gigantische technische sprongen die de laatste drie generaties hebben meegemaakt.
In mijn bezit heb ik een boekje uit die gouden eeuw, dat vol staat met spookverhalen uit het 'Terrific Register'. Verhalen die men in die tijd toeschreef aan de 17de eeuw, want hoe ouder hoe leuker. Of dat register ook werkelijk bestond is de vraag, maar dat maakt de verhalen niet minder mooi.
Hier komt er een, uit 1643.

"Catherine, de weduwe van William Coke, in leven timmerman in de county Armagh, zegt dat op 20 december 1641 een grote groep rebellen in de rivier bij de brug van Portnedown verdronken was, en dat negen dagen later zij de geest zag van een man die in die rivier verscheen op de plaats van de verdrinking. Hij stond kaarsrecht met zijn handen ten hemel geheven en zo werd hij ook gezien door soldaten van het Engelse leger die door die streek marcheerden en waarvan haar man deel uit had gemaakt. De verschijning werd steeds in dezelfde houding gezien en sommigen zagen ook andere geesten. 'sNachts was er veel gekrijs, en vreemde geluiden werden gehoord die uit die rivier kwamen, voor lange tijd daarna."

Levend begraven worden was een terechte angst, want dat gebeurde nogal eens. De medische wetenschap stond nog in de kinderschoenen, en het verschil tussen coma, bewusteloosheid, lock-in syndrome en dood was moeilijk vast te stellen. Van reanimatie had men ook geen kaas gegeten. Uit grafruimingen is dan ook gebleken dat menigeen in de kist ontwaakte, en met een meter aarde op de kist om je kreten te smoren blijft er dan weinig hoop. Je moet er even niet aan denken.
Hieronder zo'n verhaal - ook uit het 'Terrific Register' - dat nog maar net goed afliep.....

" Een jonge vrouw die al heel lang op bed lag met een heftige nerveuze aandoening, was eindelijk naar het zich liet aanzien overleden. Haar lippen waren bleek, haar gezicht zag er dood uit en haar lichaam werd koud.
Men haalde haar weg uit de kamer waarin ze was gestorven, en men legde haar in een kist. De dag van de begrafenis werd vastgesteld, en hymnes en begrafenisgezangen werden voor haar gezongen. Maar net toen men over wilde gaan op het vastnagelen van de deksel van de kist nam men transpiratie waar op haar gezicht, en korte tijd later ontwaakte zij.
Het volgende deelde ze mee over haar ervaringen: "Het leek allemaal een droom, en hoewel ik echt dood was kon ik toch horen en zien dat mijn verwanten om mij treurden. Ik hoorde het gelamenteer bij de kist, en ik voelde hoe men mij de doodskleren aantrok. Dat gaf mij een onbeschrijfelijk gevoel van angst. Ik probeerde te roepen maar mijn geest had geen macht meer over mijn lichaam. Ik voelde dat ik zowel in als buiten mijn lichaam verkeerde. Geen enkel lichaamsdeel gehoorzaamde aan mijn bevelen hoewel ik voortdurend probeerde iets te bewegen.
Pas toen men de deksel op de kist wilde nagelen werd ik zo gegrepen door angst om levend begraven te worden dat mijn geest lichamelijke tekenen teweeg bracht op mijn lichaam, waardoor ik voor een vreselijke dood werd behoed."

Wij zeggen nu dat die vrouw een uittreding beleefde waardoor ze getuige was van alles wat er om haar heen gebeurde. Zulke verschijnselen zijn van alle tijden.