Toeval overkomt ons allemaal. Een merkwaardige samenloop van omstandigheden, een ontmoeting met een vriend terwijl je allebei op een niet-geplande locatie bent, een voorwerp wat je, jammer jammer, kwijt was en dat je door een ongebruikelijke handeling terugvindt, een boek dat voor je voeten valt, en precies het boek is waar je al zo lang naar op zoek was. Duizenden voorbeelden in ons leven, sommigen vluchtig, anderen een verhaal waard.
Want écht toeval blijft ons bij, of onthult z'n betekenis later, in tegenstelling tot de vele toevalligheden die we niet of nauwelijks opmerken.
Onder spiritueel gerichte mensen is de kreet 'toeval bestaat niet' de bijna automatische aanvulling wanneer een ander iets 'toevallig' noemt. Meestal zonder er bij na te denken wordt een toevalligheid voorzien van een spiritueel etiket.
Maar wat zeg je dan eigenlijk?
Het woord 'toeval', toe-val, zegt letterlijk dat ons iets toevalt, en dat impliceert een hogere macht die dat toe-vallen voor ons regelt.
De zin 'Toeval bestaat niet' is daarom niet alleen een belijdenis van geloof in 'de Voorzienigheid' , maar ook een ontkenning ervan.
Toeval bestaat immers niet?
Terwijl we in één adem impliceren dat Iets of Iemand aan de touwtjes trekt telkens als ons een toevalligheid toe-valt.
Daar moeten ze het in de Andere Wereld druk mee hebben.
Lang niet iedere toevalligheid is toe-val.
Als je namelijk tegen je buurvrouw opbotst in de supermarkt op de hoek, dan is dat meer logisch dan toevallig. Het betekent niets anders dan dat je buurvrouw óók om die tijd haar boodschappen doet. Daar is geen sturing van bovenaf voor nodig, dat ligt in de lijn der verwachtingen.
Echt toeval ligt dat juist niet.
Echt toeval heeft betekenis, en echt toeval heeft consequenties.
Om bij de buurvrouw te blijven: het zou anders zijn als je die dag eigenlijk geen boodschappen had willen doen, maar omdat je onverwacht bezoek krijgt die middag besluit om nog even naar AH te lopen voor koekjes bij de thee. Dan loop je tegen de buurvrouw op, die je voorstelt aan een logé die met haar mee is naar de winkel en waarmee je nu boven je boodschappenmand een klik beleeft.
En zo ontstaat er een vriendschap die uiteindelijk leidt tot een huwelijk van jouw zoon met haar dochter.
Om maar iets te noemen.
Terugkijkend kun je dan zeggen: wat toe-vallig dat we elkaar in die supermarkt tegenkwamen.
Dat heeft vast zo moeten zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten