DE KOREAANSE SOLDAAT, of: DE MACHT VAN DE GEEST

uit David St.Clair: Psychic Healings

De patrouille, voornamelijk Koreanen, was ergens in de buurt van de Cambodjaanse grens.
De arts was een jonge Amerikaan. Ze waren tevoren gewaarschuwd om op hun hoede te zijn voor scherpe staken die de VietCong overal in het gebied in de grond had gestoken.
De staken waren van ijzer met gekartelde randen die met ziekteverwekkers waren besmeerd. Ze hadden al aan veel soldaten het leven gekost.
De jonge arts liep voor de patrouille uit toen hij een kreet van pijn hoorde.
Hij draaide zich om, en zag tot z'n ontzetting hoe een van de Koreanen aan zijn rechter been trok. Een staak was dwars door de zware legerlaars gedrongen en bij de enkel naar buiten gegaan. De soldaat viel op de grond.
De Amerikaan stond geschokt toe te kijken, niet wetend wat hij hier kon uitrichten met alleen een eerste hulp kit. Het bloed spoot er uit; een van de slagaderen was doorboord.
De arts rende naar de Koreaan, die nu in de lotushouding op de grond zat.
De Amerikaan ging naast hem zitten en bood hem de weinige hulp aan die hij kon geven, maar de Koreaan schudde zijn hoofd. Hij had zijn vingers een paar centimeter boven de wond gelegd en drukte, zijn ogen gesloten.
De arts kon de gescheurde spier zien en een stuk van het bot dat door de kapotte huid kwam. "Maar terwijl ik keek" vertelde hij later tegen zijn overste "zag ik een korst ontstaan over de wond, die er even later afviel. Een nieuw stuk huid werd zichtbaar. Het hele proces kan niet langer dan 3 minuten geduurd hebben."
Een helicopter landde en nam de Koreaan mee naar het veld hospitaal.

Toen hij daar aankwam bleek dat er geen wond was, en geen opening in zijn voet of enkel.

Een Röntgenfoto liet zien dat er om de slagader, daar waar die was doorboord, een dikke band zat, ongeveer zoals een loodgieter aanlegt rond een kapotte afvoer. De volgende dag was die band weg.
En ook de Koreaan.

Hij liep het ziekenhuis uit en werd niet meer gezien.
De arts werd gevraagd 'iets anders' in zijn rapport op te nemen, want een waar verslag van de gebeurtenis zou hem alleen kunnen schaden bij zijn superieuren. De medici in het hospitaal deden alsof ze de foto's nooit hadden gezien.
De arts, gefascineerd, begon navraag te doen naar de Koreaan.

Andere Koreanen in het kamp konden, of wilden hem niet veel vertellen.

De gewonde man was ouder dan de meesten van hen, een jaar of 40. Hij kwam uit een klein dorp en was ongetrouwd.

Dat was alles wat ze wisten.

En o ja, er was nog iets wat er in dit geval misschien toe deed: hij was een Boeddhistische priester.