ANTWOORDAPPARAAT

Al eerder noemde ik het boek van Lyall Watson: 'On the Nature of Things' . In het Nederlands vertaald, maar ik weet de titel niet.
Geweldig boek, met talloze voorbeelden en beschouwingen over machines en apparaten die hun levenloosheid achter zich schijnen te laten en plotseling tot actie overgaan.
Dat kan leuk zijn maar ook griezelige gevolgen hebben.
Men ziet niet graag een rijdende auto zonder bestuurder of een grijper die uit zichzelf aan het grijpen gaat.
Dat is de stuff voor horrorfilms, niet voor het werkelijke leven.
Toch komt het voor, zo nu en dan.

Vanmorgen viel m'n oog op een kort stukje in een oud tijdschrift, over een initiatiefrijk antwoordapparaat. Gelukkig vallen er dus geen doden, en je kunt rustig verder lezen.

De schrijfster vertelt over haar frustratie als bij thuiskomst haar antwoordapparaat vol klikken zit: opgelegde hoorns (kunnen we daar tegenwoordig nog van spreken?) van mensen die niets hebben ingesproken.
Dat is irritant, want je wilt toch weten wie er gebeld heeft, niet dan.
Maar op een dag staat er een berichtje op van haar broer: "Hallo? Hallo? Is daar iemand?"
Raar natuurlijk, dus de vrouw belt onmiddellijk haar broer op om te vragen wat er aan de hand was.
De broer vertelt dat hij de verbinding had verbroken toen hij zijn zus belde en geen gehoor kreeg. Klik.
Even later wordt er opgebeld: Zus. Of liever: haar telefoon. Vandaar zijn "Hallo? Hallo?" , waar geen antwoord op kwam.
Maar het antwoordapparaat was het zat. Alweer zo'n klik. Kom op zeg, genoeg is genoeg.
Hoewel het geïrriteerde antwoordapparaat dus zelf had teruggebeld, was het niet in staat tekst en uitleg te geven.
Dat komt nog wel.