In het boek Lost Trails, Lost Cities over de Zuid-Amerikaanse expeditie van Kolonel P.H. Fawcett, staat een interessant verhaal over een stenen beeldje dat hij in zijn bezit had. Het beeldje van zwart basalt, schrijft hij, gaf iedereen die het aanpakte een soort electrische schok.Oorspronkelijk kwam het uit Brazilië, maar doel en herkomst waren verder onbekend. Experts die het onderzocht hadden konden er geen wijs woord over zeggen behalve dat het authentiek leek en dat de tekens die in het borstschild van het beeld gegrift waren ook op andere Braziliaanse oudheden zijn gevonden.
Psychometrie leek de enige manier om meer over het enigmatische beeldje te weten te komen.
Dus gaf Fawcett het in handen van een psychometrist die hij persoonlijk niet kende. Die zei:
"Ik zie een groot onregelmatig gevormd continent dat zich uitstrekt van de noordkust van Afrika tot Zuid Amerika.
Er zijn veel bergen en ook een enkele vulkanen die op het punt staan uit te barsten, lijkt het.
De rijke vegetatie is tropisch of sub-tropisch.
De Afrikaanse kant van het continent is dun bevolkt. De mensen zijn goed gevormd en hebben een hele donkere huidskleur, maar geen negroïde trekken. Ze hebben opvallend hoge jukbeenderen en schitterende ogen met een doordringende blik.
Hun huizen duiden op een hogere beschaving, en ik zie versierde tempels. Hun eredienst heeft demonische trekken.
Nu word ik getransporteerd naar de westelijke kant van het continent. De vegetatie is weelderig en de mensen zijn verder ontwikkeld dan die aan de Afrikaanse kant, te oordelen aan hun huizenbouw en de prachtige tempels met schitterend bewerkte kolommen. Processies komen uit een tempel en de hogepriester draagt een borstschild gelijk aan dat op het beeldje.
Binnenin de tempels is het donker, maar boven het centrale altaar is een groot oog dat waakt, en waar de priesters hun invocaties aan richten. Het ritueel is van occulte aard, en er worden offers gebracht - onduidelijk of het dieren of mensen betreft.
Ik zie hoe de hogepriester het beeldje in handen geeft van een andere priester, met de instructie het te verbergen tot de reïncarnatie van de degene die het beeld voorstelt het weer in ontvangst kan nemen.
Zwarte magie wordt door deze mensen beoefend op een alarmerende manier. Ze zijn de absolute heersers van de wereld, en denken dat ze de Schepper naar hun pijpen kunnen laten dansen. Maar de dag van de afrekening komt eraan.
Ik zie een vulkaan die uitbarst, vlammende lava uitbrakend, het hele land schudt met een machtig brullend geluid. De zee rijst, en een groot deel van het land, oost en west, verdwijnt onder de zeespiegel, alleen het middelste deel blijft enigszins boven water. Het grootste deel van de bewoners verdrinkt. Sommigen kunnen vluchten naar hoger gelegen gebieden. De priester weet zich in veiligheid te brengen en hij verbergt het beeld. Dan vlucht hij verder
Sommigen weten in boten aan het geweld te ontkomen. Ik hoor een stem: "het oordeel over Atlanta zal het lot zijn van allen die zich goddelijke macht aanmeten."
Ik zie geen datum bij deze gebeurtenissen, maar het is lang voor de opkomst van Egypte.
Het beeldje is een kwaadaardig bezit, en het is gevaarlijk om er licht over te denken."
Tot zover de psychometrische impressies, die volgens Fawcett later nog werden bevestigd door andere psychometristen.
Fawcett zelf is met zijn oudste zoon en een vriend op weg gegaan om de overblijfselen van legendarische plaatsen in het oerwoud te ontdekken. Hij was vast overtuigd van hun bestaan.
Van zijn laatste tocht in 1925 is hij nooit teruggekeerd, en niemand weet wat er met hem en zijn tochtgenoten is gebeurd, ondanks alle latere naspeuringen. Boeken vol speculaties zijn geschreven over die laatste expeditie.
Je kunt je afvragen waar dat beeldje nu is gebleven, en wat het verhaal zegt over onze moderne tijd, waarin we, opnieuw, voor god spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten