HOLLE AARDE

Sommige denkbeelden zijn niet alleen geweldig, maar ook geweldig hardnekkig.
Zelfs in deze tijd van satelieten en Google Earth en vliegverkeer is het nog steeds mogelijk om te geloven dat de Noordpool voorzien is van een Gat.
Een gat dat toegang geeft tot een andere wereld.
De Zogenaamde Holle Aarde.
Sommigen geloven zo hard in dat Gat dat ze NASA, de CIA, de FBI, de Whatever en Co. beschuldigen van fraude.
Het Gat wordt weggemoffeld. We mogen het weer niet weten.
Ook dat is oud nieuws. Pak je overtuiging bij z'n lurven en zeg dat 'de waarheid' bedreigd wordt door de overheid.
Tja. Niet dat dat niet zo is, natuurlijk. Soms.
Soms ook niet.
Soms is de waarheid gewoon wat we zien.
En dat is bij mijn weten nog steeds een bol zonder gaten.

Over de Holle Aarde zijn duizenden boeken geschreven, door mensen die het Gat gezien hebben, die er binnen zijn gegaan, en die er alleen maar in geloven.
Zo iemand is Dr. Brooks Agnew, die al sinds enkele jaren oproepen plaatst voor funding en expeditieleden.
Erg hard wil het niet vlotten, lijkt het. De crisis zat in de weg van sponsorwerving, en een van de initiatiefnemers is intussen overleden.
Op zich een loffelijk streven om nu eens en voor al uit te maken of onze aarde nou een lollie zonder stokje is of een solide bol.
To be or not to be Hol.
Dat is de vraag, en vragen vragen om een antwoord.
Ik bewonder Dr. Brooks Agnew.
Maar speurend op internet bekruipt me het Maitreya gevoel: hij komt, maar wanneer is de vraag.
Temeer omdat de meeste zeer uitvoerige webpagina's over de expeditie niet gedateerd zijn.
Volgens enkele filmpjes op YouTube was de planning in augustus 2009. Maar daarna heerst er radiostilte.
Kan ook aan mij liggen, zoeken is makkelijk maar vinden valt niet altijd mee, op de Noordpool en op Internet.
Misschien is Dr. Brooks Agnew in het Gat gevallen en bevalt het hem beter beneden.
Daar kan ik op zich wel inkomen.

Maar toch is die holle aarde niet zomaar het zoveelste idee; het is een oud en eerbiedwaardig idee.
Punt is dat we niet weten wat zich werkelijk op grote diepte bevindt. Zo diep kunnen we niet komen.
Onze kennis gaat maar enkele kilometers de diepte in, dan houdt het op.
En dus is er volop ruimte voor speculatie.
En voor legenden, openbaringen, utopia's, conspiracy theories, UFO's, de hele mikmak.
De aardkorst is gatenkaas, en uitgestrekte gangenstelsels en grotten verbinden regionen waar mensen niet of nauwelijks zijn geweest. Steeds weer worden nieuwe ondergrondse wonderen ontdekt, en dat is vaak niet ongevaarlijk. Wat zich op de diepste diepten van onze zeeën afspeelt weten we ook al niet precies.
Laat staan dieper.

Er zijn mensen die denken dat er niet een magnetische kern is, of een vloeibare gesmolten en hete toestand, maar een centrale zon in het midden van de holle aarde. Er zijn ook mensen die geloven dat de Maan en sommige andere planeten hol zijn.
Jan Lamprecht heeft daar een massief boek over geschreven: Hollow Planets.
De Maan klinkt als een klok als je er van grote hoogte de trap van een raket op laat donderen.
Schijnt.

Zolang we niet werkelijk weten wat zich onder onze voeten bevindt, kan het geen kwaad erover na te denken en niets bij voorbaat uit te sluiten. Alles is mogelijk, ook het onmogelijke...soms.

Wie meer wil weten - hij raadplege internet.