HERENIGING DOOR REGRESSIE

Het volgende verhaal van een psychotherapeut bewerkte ik uit: Arielle Ford, Hot Chocolate for the Mystical Soul.
Het geeft te denken over embryo's en de ziel die er tzt in komt te huizen....

Mary was een succesvolle jonge vrouw met een baan als verzekeringsagent in de San Diego area, gelukkig getrouwd en moeder.
Direct na haar geboorte was ze geadopterd door een echtpaar dat haar met liefde had opgevoed, maar zoals dat meestal gaat, Mary bleef zitten met vragen over haar afkomst.
Ze koesterde een diepe wens om haar biologische moeder te ontmoeten, en toen haar eigen dochter geboren was, werden die verlangens alleen maar sterker.
Het probleem was dat Mary geen informatie had op grond waarvan ze haar speurtocht kon beginnen. Ook was ze bezorgd hoe zo'n zoekactie haar eigen gezin en dat van haar pleegouders zou beïnvloeden.
Via een vriend hoorde Mary over mijn werk als psychotherapeut gespecialiseerd was in regressietherapie, maar zonder dat er hypnose aan te pas komt.
Het gebeurt voortdurend dat mensen bij me komen met angsten en blokkades, en ik heb gemerkt dat ze daar vaak beter van af komen door een regressie te doen naar vorige levens.
Toen Mary bij me kwam met haar wens om haar biologische moeder te vinden, was dat nieuw voor mij. "Ik weet dat het een rare vraag is", zei ze, "maar misschien kun je me terugvoeren naar m'n geboorte? "
Ik zei het te willen proberen. Dus bracht ik haar terug naar de tijd vóór Mary's geboorte: rond de 2de maand van de zwangerschap, toen haar moeder zich voor het eerst realiseerde dat ze zwanger was.
De moeder zit in de slaapkamer, misselijk en bang. Ze is 15, en ze weet niet wat ze moet doen, en hoe ze het haar ouders moet vertellen. Dus stelt ze het uit.
Dan is het rond de 5de maand, in de zomer. Mary's moeder en haar vriend staan in de huiskamer van Mary's ouderlijk huis. Mary is verstijfd van angst, maar ze weet dat ze het bericht niet langer kan uitstellen.
Mary beschrijft de scene, kijkend door haar moeders ogen. Ze ziet de huiskamer tot in details: haar 17 jaar oude vader staat bij de deur terwijl haar moeder haar ouders vertelt dat ze zwanger is. Die zijn verre van welwillend. Ze dringen erop aan dat de twee kinderen gaan trouwen, en maken plannen om ze naar een andere State te brengen waar trouwen op zo jonge keeftijd mogelijk is.
Tenslotte wordt Mary naar haar geboorte geleid.
Mary beschrijft de schok van de koude lucht en het schelle licht als ze naar buiten komt. Voor het eerst ziet ze haar moeders gezicht, en ze voelt de warmte van haar armen als ze even door haar vastgehouden wordt.
Mary focust op alles wat ze kan zien en horen in de verloskamer. Ze leest naamplaatjes op de uniformen van de dokter en de zusters, en ze beschrijft hoe ze door de verpleging wordt behandeld.
Dan hoort ze dat de dokter haar moeders naam zegt: 'Marsha'. Even later: Marsha Powers.

Gewapend met de naam van haar biologische moeder, begint Mary aan haar zoektocht.
In de weken die volgen vindt ze haar moeder in een andere State, en ze belt haar op.
Haar moeder is verbaasd en blij, en ze vertelt Mary dat ze heeft gebeden dat ze ooit weer in contact met haar dochter zal komen.
"Het was een sprookje", zei Mary. "Ze zei precies alles waar ik op hoopte."
Kort daarna boekt Mary een vlucht om haar moeder persoonlijk te ontmoeten.
Het moment van de hereniging was er een van geweldige blijdschap, een spirituele ervaring waar Mary nauwelijks woorden voor had.
Mary beschreef aan Marsha de slaapklamer die ze had gezien toen Marsha zich voor het eerst realiseerde dat ze zwanger was. Ze beschreef de kamer en het gesprek met de ouders van Marsha, en Marsha bevestigde ieder detail. Allebei waren ze verbijsterd over de accuraatheid van Mary's beschrijvingen van plaatsen waar ze nooit bewust geweest was.

Na de hereniging met haar moeder ging Mary op zoek naar haar vader, en ook die hereniging verliep vlekkeloos.
Ook de vader bevestigde al Mary's 'herinneringen' .
Mary heeft met allebei een goed contact, en voor beide ouders en voor hun dochter is dit een sprookje met een happy ending.