ARCHEOLOGIE VANUIT EEN ANDERE WERELD

In 1918 verscheen het boek 'The Gate of Remembrance' , van Frederick Bligh Bond (1864-1945). Het boek beschrijft een van de merkwaardigste gevallen van communicatie met mensen uit een ander tijdperk, en het boek en de geschiedenis werd dan ook terecht beroemd. Het is nog steeds te krijgen, maar helaas niet vertaald.

Op 16 juni 1908 zat officier John Allen Bartlett voor een blad papier met een pen in zijn hand. Bond, een architect uit Bristol, hield het papier vast terwijl Bartlett de volgende woorden schreef:
"Ge zult graven voorbij de velden met pluimgras. Er was een passage naar de oostelijke deur in de muur naar de straat. Er was een herberg waar nu het grote huis staat en er waren gangetjes. Die waren veilig; de priesters hielden van geheime plaatsen. "

Dit in oud Engels gechannelde fragment was één van de meer dan 60 boodschappen waaraan tegenwoordig gerefereerd wordt als de 'Glastonbury Scripts' , vermoedelijk overgebracht door monniken die ooit leefden in Glastonbury Abbey. Bond was aangesteld door de Anglicaanse kerk om de ruines van de abdij op te graven, en hij had daarbij de hulp ingeroepen van Bartlett, een amateur medium, bedreven in automatisch schrift.
Een deel van de boodschappen was in het Latijn, maar de meeste waren in oud Engels.

De Abdij van Glastonbury werd gesticht in 601 A.D. De Denen verwoestten de Abdij in 898, maar ze werd weer opgebouwd en groot gemaakt door St. Dunstan. Vanaf 943 was de abdij van de Benedictijnen.
In 1184 werd ze grotendeels door brand verwoest maar ook weer in ere hersteld, tot Hendrik de VIII alle abdijen en kloosters in Engeland te lijf ging. Glastenbury Abbey werd geplunderd en verwoest in 1539. De meeste van haar stenen werden afgevoerd om er wegen van te maken, en de fundamenten verdwenen langzaamaan onder de grond. Het complex van de abdij was daarmee voor een groot deel op het oog onvindbaar geworden. Alleen kostbare jarenlange opgravingen konden de geschiedenis weer levend maken.
Bonds ingeving om een medium in te schakelen was een shortcut die vruchtbaar bleek.
Al veel langer was Bond geïnteresseerd in paranormale verschijnselen, en hij was lid van de SPR (Society for Psychical Research). Vanwege zijn wetenschappelijke achtergrond duurde het enige tijd voor Bond accepteerde dat de boodschappen van overleden monniken kwamen, die elk een eigen persoonlijkheid bleken te hebben.

Niet alleen in woorden kwamen de boodschappen door, maar zo nu en dan werden er plattegronden en tekeningen aan Bartlett doorgegeven.
Bond kon vragen stellen, en kreeg dan gedetailleerd antwoord.
Verschillende monniken identificeerden zich en vertelden over hun leven. De voornaamste communicator was 'Johannes Bryant' . De communicators noemden zichzelf 'De Wachters'.
De resultaten waren divers: de afmetingen van de te ontdekken gebouwen en hun locaties waren vaak tot op de inch nauwkeurig, terwijl andere er meters naast zaten. Volgens de monniken was het probleem dat er in voorbije eeuwen zo vaak op oude fundamenten was gebouwd en de plaats en maat in verschillende perioden sterk van elkaar konden afwijken. Toch werden verschillende bouwwerken snel gelocaliseerd. De accuraatheid bleek ook af te hangen van de monnik die doorkwam, met aan zijn eigen leef-tijd gebonden informatie.
Johannes beschreef de glanzend zwartstenen tombe van koning Arthur die voor het altaar in een op te graven kapel had gestaan. Als dat al zo was dan is daar in ieder geval niets van teruggevonden.

Bond werd door vrienden aangemoedigd een boek te schrijven over zijn bijzondere ervaringen. Dat hield hij lange tijd af, maar in 1918 gaf hij toe aan de druk. Had hij dat maar nooit gedaan, want "The Gate of Remembrance", en het in 1919 verschenen "The Hill of Vision" was meteen het einde van Bonds carrière. De Anglicaanse kerk was geschokt en woedend over de psychische informatie die mogelijk met hun eigen dogmas in aanvaring kon komen.
Natuurlijk kreeg Bond ook de wind van voren vanuit de wetenschappelijke wereld. Hij raakte zijn baan, zijn vrouw en zijn vrienden kwijt. Tot zijn dood in 1945 kwam deze ruimdenkende wetenschapper er niet meer aan te pas, hoewel hij nog wel lezingen bleef geven en in Amerika, waar hij enkele jaren woonde, via 5 verschillende mediums contact met 'Johannes' opnam.
Bond bleef zijn overtuiging trouw. Hij stierf alleen. Een bezoeker van het museum van Glastonbury Abbey zal geen verwijzing vinden naar de 'Glastonbury Scripts' , de informatie uit een andere wereld.