URI

Om de zoveel tijd duikt hij op: Uri Geller, het fenomeen uit onze jeugd of van voor onze tijd, nu zelf een zestiger met volwassen kinderen.
Publiciteitsbeest als hij is, zoekt hij steeds, lijkt het, weer een excuus om de belangstelling rond zijn persoon en zijn talenten opnieuw te doen opvlammen. Onlangs twee seizoenen op de nederlandse televisie.
Wie hem nog niet kende kreeg ruimschoots gelegenheid.

Uri Geller. De Israeli die als kind door een straal van omhoog werd getroffen, opgroeide in een gebroken gezin, een deel van z'n jeugd op Cyprus woonde met als enige vriend z'n hond, in Israel z'n vrienden verbaasde met z'n 'kunstjes', vocht in het Israelische leger, en in handen
viel van de omstreden medicus Andrija Puharich.
Tien jaar lang was Geller met frisse tegenzin proefkonijn in laboratoria. Hij boog duizenden stukken bestek en liet horloges weer lopen. Daarmee werd hij wereldberoemd en zijn aangeboren liefde voor show bracht hem in contact met wetenschappers en sterren van formaat. Wat niet wegneemt dat hij nog altijd met satanisch fanatisme verguisd wordt door zijn schaduw en kwelgeest James Randi en diens trouwe vazallen.

Uri Geller. Ik hou van die man, zoals iedereen van hem zou kunnen gaan houden die zoals ik ongeveer alles over en van hem heeft gelezen. Zijn leven is symbolisch voor het lot van de parapsychologie en van mensen met bijzondere gaven: het fascineert, maar nooit genoeg om onderzoek te financieren, of begaafde mensen de onomstreden status te verlenen waar ze op grond van hun verdiensten recht op hebben.

Twee jaar geleden heb ik in Amsterdam een voorstelling van hem meegemaakt. Ik zat vooraan, naast de televisiecamera en geregeld waren Uri's handen vlak onder m'n neus. Zoals toen hij een zakje droge zaadjes openmaakte en er een paar op z'n hand schudde. Nadat hij zich een halve minuut geconcentreerd had, zag ik worteltjes uit de zaadjes komen, en in de palm van zijn hand groeien tot ongeveer een centimeter lengte.
Van sommige Indiase Yogi's wordt verteld dat ze in staat zijn in enkele uren een boom uit een zaadje te laten groeien. In dit geval was het een worteltje, maar dat is wat mij betreft al wonder genoeg. Uri experimenteert principieel niet met levende dingen, en dit was wat hem betrof zo ver als hij wilde gaan.
Ik geloof hem. In zijn leven zit veel samenhang. Hij is een ethisch mens. Toen de FBI hem ooit wilde inzetten om iemand een hartverlamming te bezorgen heeft hij geweigerd, hoewel het hem veel geld had opgeleverd en zulke misdaden niet te bewijzen zijn.

Naar aanleiding van die avond in Amsterdam maar vooral om wat ik van hem had gelezen, schreef ik hem een lange brief. Dat doe ik vaker, mensen per email laten weten waarom ze me geraakt hebben. En Uri raakte me. Zijn boeken en mijn eigen kennis van en liefde voor de joodse cultuur gaven genoeg aanknopingspunten.
Een kwartier nadat de email was verstuurd kreeg ik een mailtje terug: geef me je telefoonnr, dan bel ik je. Natuurlijk viel ik zowat van m'n krukje. Het was geen gebedsverhoring, want aan die mogelijkheid had ik zelfs niet gedacht.
M'n nummer heeft hij gekregen. Tien minuten later belde hij uit Engeland. Dat hij even persoonlijk wilde laten weten hoe mijn brief hem getroffen had, en dat hij me daarvoor wilde bedanken. Dat hij het jammer vond dat we elkaar die avond niet hadden gesproken, en dat hij hoopte dat dat in de toekomst nog eens zou gebeuren. En verder nog wat 'small talk'. Niks bijzonders, en toch heel bijzonder.

Uri Geller de entertainer. Uri Geller de mysticus. Een man met een diep geloof en een groot hart. Kanten die op de Nederlandse televisie niet aan de orde zullen komen, maar waar hij over heeft geschreven in 'Unorthodox Encounters' en heel ontroerend in z'n correspondentie met Rabbi Shmuley Boteach, vastgelegd in 'the Psychic and the Rabbi' , vertaald in: "Wijsheid tussen hoop en vrees" (Servire '99). Een boek om naar uit te kijken, het is niet moeilijk te vinden..
Ik kan alleen maar hopen dat de God van Israel Zijn hand beschermend boven Uri Geller zal uitstrekken.