TELEFOON

Mobiel of via een vaste lijn, dat maakt niet uit. Mensen die graag bellen maken er gebruik van, ook na hun dood.
Hier een paar recente gevallen.

Op 12 september 2008 ramde een passagierstrein ergens in Amerika een goederentrein. 24 mensen kwamen om en 150 werden gewond.
Een van de doden was Charles Peck, die onmiddellijk overleden moest zijn, gezien z'n verwondingen. Toch kreeg zijn familie na zijn dood nog 35 x telefoon vanaf zijn mobiel, naar verschillende adressen. Wie terugbelde kreeg alleen geruis. Er werd niets gezegd, maar uit zichzelf kon die telefoon, diep verborgen in de wrakstukken, niet gaan bellen.

Mark Prebost werd 93. Op een koude dag in oktober stierf hij na een lang ziekbed. Zijn dochter Margie, ook al oud, troostte zich met het idee dat hij niet meer hoefde te lijden, ook al geloofde ze niet in een leven na de dood.
Na de begrafenis waren de weinige nog overgebleven familieleden en vrienden bij elkaar. Die avond ging de telefoon verschillende keren. De dochter zag dat ze uit het huis van haar vader kwamen, maar daar was niemand en zij was de enige die een sleutel had.

Ze besloot het antwoordapparaat aan te zetten. Daarop stond de stem van haar vader: "Het is okee, Margie, je moeder is bij me, alles is goed."

Lisa was een tiener die jaren vocht tegen leukemie. Haar moeder was een paar jaar eerder omgekomen bij een verkeersongeluk. Zowel Lisa als haar vader waren het verdriet nooit teboven gekomen, en nu hadden ze haar meer dan ooit nodig. Het liep af met Lisa. Haar vader zat aan haar bed, samen met een verpleegster.
De telefoon ging, en Lisa's vader liep de kamer uit om hem op te nemen.
Op het scherm zag hij het nummer van hun oude huis van 5 jaar gelden, een lijn die allang niet meer bestond.
Maar een zachte stem zei: "ze zal veilig zijn bij mij". De vader wist dat hij zijn vrouw had gehoord.
Enkele ogenblikken later stierf Lisa.