Na alle theorieën over de bouw van de piramiden, de steenhouwers, de sleepkabels, de steigers in en buiten de piramide van Cheops en zijn kleinere broertjes, was er niet zo lang geleden een franse wetenschapper, Joseph Davidovits, die op goed onderbouwde gronden een nieuwe theorie de wereld instuurde: de enorme blokken van de piramiden zijn niet gehakt en gesleept maar ter plaatse gegoten.Dat scheelde een hoop gedoe, en zou bovendien een hoop verklaren.
De controverse raast voort. Op de een of andere manier neemt de giet-hypothese iets weg van de romantiek van die raadselachtige oude Egyptenaren, als die het tenminste geweest zijn die de piramides bouwden.
Stonehenge is ook zoiets. Hoe kregen ze die stenen versleept, en waarom, en bovenal: wie deden het.
Ook rond Stonehenge is de strijd nog volop gaande. Aan theorieën heeft het nooit ontbroken.
Dat men wonderwel in staat was om stenen uit rotsen te hakken en te verslepen wordt ook op Rapa Nui - beter bekend als Paaseiland bewezen, waar sommige 'Moai' nog in half afgemaakte toestand in de steengroeven liggen.
Hoe het ook zij, de theorie van het ter plekke vervaardigen is minder modern dan we allicht denken.
In 'Gentleman's Magazine', een toonaangevend blad van een paar eeuwen geleden, viel m'n oog op een strijd tussen twee wetenschappers die elkaar de ultieme theorie over Stonehenge uit handen willen slaan. De een, een Dr Shukely, is zeker van de hak-hypothese, de ander, Dr. Benjamin Martin, verdedigt de hypothese dat de stenen van Stonehenge zijn 'gemaakt van een soort cement', in locu .
De schrijver van het artikel uit 1774 heeft geen goed woord over voor de heer Martin, die bovendien beweert dat Stonehenge nooit een echte tempel is geweest, omdat het monument nooit is afgekomen.
Voor zover ik weet is de cement-gedachte bij onderzoekers van Stonehenge in deze tijd nooit opgekomen.
Maar het 18de eeuwse idee leek me origineel genoeg om hier even aandacht aan te besteden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten