In de
krant The Guardian heeft pas een stuk gestaan over mogelijke
veranderingen in ons lichaam en onze geest, in het kader van de evolutie.
"Wat gaat er
van ons worden", zegt de krant, "als
we ons ontwikkelen onder de selectieve druk van ons moderne leven en
technologie? Als we ons aanpassen aan de meer bizarre aspecten van deze tijd,
dat zouden er surrealistische veranderingen in ons mensen kunnen
plaatsvinden."
Evolutie
is een extreem langzaam en complex proces.
Er is
het een en ander over geschreven, door futuristen, romanschrijvers en genetici,
maar aangezien het proces zo onberekenbaar is, krijgt niemand gelijk in zijn
eigen tijd van leven.
Er zijn mensen die ons waarschuwen, en daar kan ik inkomen. Ons IQ
kart aantoonbaar achteruit, ons onderwijs is bezig tactiele vaardigheden alleen
nog te ontwikkelen op de buttons van elektronica.
Voor
sommigen is dat juist een bonus. Er zijn mensen die zich erop voor laten staan
hun menselijkheid te willen dumpen en pleiten voor een soort Borg-mens van de
toekomst: een samengaan tussen machine en natuur. Die mensen laten zich nu al
volstoppen met chips. Mij lijkt dat een volslagen getikte en gevaarlijke
ontwikkeling, maar dan: ik pretendeer niet met de tijd mee te (willen) gaan.
Niet lang
geleden las ik over een chirurg die overwoog om mensen vleugels aan te meten.
Ze moesten dan wel hun armen opgeven. Of zich iemand heeft gemeld weet ik niet,
dat merken we pas als de buurman laag komt overvliegen.
Maar nu
het artikel, dat probeert antwoord te geven op de vraag hoe mensen in de loop
van miljoenen jaren mogelijk gaan veranderen als de huidige trends relatief
constant zouden blijven.
Mij
lijkt die vraag behoorlijk paradoxaal, maar vooruit.
Het
lijkt de journalist een bonus als we op den duur allemaal de kleur van onze
huid naar believen kunnen regelen.
Inktvissen
en kameleons hebben dat instant-vermogen, maar wij zitten vast aan de kleur die
we hebben vanaf onze geboorte. Het zou mooi zijn als we konden opgaan in de
menigte, of juist konden opvallen als dat nodig is. Niemand
zou meer smeer of zonnebank hoeven te gebruiken om bruin te worden, en
rassendiscriminatie zou voorgoed tot het verleden behoren.
(misschien
zijn er betere en snellere manieren om rassendiscriminatie van het menu te schrappen?
Ons verstand ontwikkelen? Het is maar een idee! )
Een
andere mogelijke verbetering is meer selectief horen en verwerken. Dat doen we
al, maar het kan beter.
In
plaats van ons bewust af te sluiten voor wat niet belangrijk is, zou dat
misschien op den duur vanzelf kunnen gaan, wat relaxter is en kan resulteren in
gezonder en langer leven.
(Ik
krijg de indruk dat de journalist geen erg heldere denker is, want alles wijst
erop dat we juist steeds meer prikkels kunnen verwerken en niet meer zonder
voortdurende auditieve en visuele prikkels kunnen, en dat de evolutie dus in
die richting zou moeten gaan.)
Het
ontwikkelen van tentakels ziet de journalist ook als een mogelijke bonus voor
het bedienen van touch-screens.
Alsof
touch-screens er over een miljoen jaar nog zijn. En dan zitten we met flexibele
vingers van een meter lang te hannesen op het Holo-deck van ons
vakantieruimteschip. Tel uit je winst.
Van
tentakels en tentakelsex gaat hij over op
een meer flexibel skelet.
Die mensen
zijn er nu ook al. Zolang ze zich als circusslangenmens in een koffer kunnen
wurmen hebben ze een boterham, maar als ze ouder worden hebben ze alleen maar
ellende.
De
schrijver ziet een flexibel skelet als een voordeel voor de bevalling. Hij is
duidelijk geen vrouw. Maar wacht, het kind is ook van rubber, dus die slithert
er gewoon uit zonder een centje pijn.
( Of
zou een stevig skelet toch een functie kunnen hebben? Het is maar een idee...)
Vervolgens
oppert de journalist nog het ontwikkelen van vleugels.
Hoe we
die zouden moeten ontwikkelen weet hij ook niet.
Voorlopig
denk ik dat die chirurg de enige optie levert.
Misschien
kan die ons ook van kieuwen voorzien, dan zijn we helemaal van alle markten
thuis.
