Op deze blog ben ik al vaker te keer gegaan tegen professionele debunkers en wetenschappers zonder verstand die alles afwijzen wat ze niet te pas komt.Altijd leuk om een stuk tegen te komen waarin die weerzin beargumenteerd is opgeschreven.
In dit geval door Nick Redfern, een jongen die een aantal boeken heeft geschreven over zijn eigen avonturen in het Forteaanse universum.
Die boeken heb ik natuurlijk gelezen, en wat mij betreft heeft hij recht van spreken.
Daarom neem ik hier zijn stuk uit het uitstekende Engelse tijdschrift Paranormal, issue 33, in z'n geheel over.
"Als er iets is dat mij hoog op de kast krijgt dan is het het venijn van de sceptics en debunkers die redeneren dat Bigfoot, het monster van Loch Ness, Ufo's...of wat dan ook niet kunnen bestaan.
Want hoe kunnen deze ernstige lieden zo zeker zijn dat diegenen onder ons die zulke puzzels onderzoeken, onze collectieve tijd zitten te verdoen?
Makkelijk! Sinds jaar en dag hebben ze zelfgenoegzaam hun stellingen zitten roepen via het keyboard van hun computer in de comfortabele omgeving van hun huizen.
God beware dat enkele van deze mensen hun voordeur uit zouden lopen om eens veldonderzoek te doen!
Als iemand die expedities heeft ondernomen naar Puerto Rico voor de Chupacabra, naar Area 51, met alle risico's van dien, naar Sasquatch in de duistere wouden van Noord Amerika en veel tijd heeft doorgebracht in en om Loch Ness - mag ik beweren dat er echt geen alternatief is voor het onderzoek ter plekke, je handen vuil maken, getuigen horen, bewijzen verzamelen en onderzoeken, waar dat ook toe leidt.
Zo heb ik in talloze gevallen fascinerende getuigenverklaringen gehoord, foto's ontdekt, en intrigerend bewijsmateriaal gevonden dat me nooit onder ogen was gekomen als ik in mijn stoel was blijven hangen in plaats van zelf op onderzoek uit te gaan.
Ik zou wensen dat er een keer - één keer ! eens iemand die zo falikant tegen het idee dat Bigfoot bestaat gekant is,
zijn koffers zou pakken, op het volgende vliegtuig zou stappen, en een paar nachten met mij in de donkere wouden van de Pacific Northwest (California, Oregon, Washington) zou waken om het beest mogelijk te betrappen.
Natuurlijk zal dat niet gebeuren. Er is meer kans op het betrappen van een kleine grijze Alien dan er is op het aantreffen van een van die zelfvoldane, arrogante types op een UFO landingssite, bij een graancirkel of een nachtelijk Loch, terwijl ze ook comfortabel met hun voeten omhoog bij de kachel kunnen zitten, rondbazuinend dat de Yeti niet meer dan een mythe is.
Ik beweer niet dat ik 100% zeker ben van wat Bigfoot is, of dat ik de ins en outs van Ogopogo ken, of weet wat er in 1947 precies in Roswell gebeurde. Maar wat ik wel weet is dat de antwoorden op die vragen nooit gevonden zullen worden door de schreeuwers die alles doen om te voorkomen dat ze hun handen vuil moeten maken.
Maar zij zullen wel de eersten zijn om een graantje mee te pikken als er werkelijk een doorbraak komt.
Dan zullen ze zich ertussen wurmen, zodat hun naam niet wordt uitgewist.
En, weet je, 'wurm' is geen slecht woord om te gebruiken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten