TRANEN

Enige dagen geleden overleed Martin Gardner (rechts op de foto). Hij werd 95 en voor wie hem niet kent: hij was een leider in de beweging van het debunkende scepticisme.
Daarnaast was hij een vaardig en geestig schrijver, over wiskunde (z'n vak) en menselijke goedgelovigheid (niet z'n vak). Ik heb nogal wat van hem gelezen en daar vaak erg om moeten lachen.
Bij zijn debunkende companen zal hij zwaar worden gemist, en zij waren het dan ook die hem in de eerste plaats herdachten.
Want als er iemand de goeroe was van CSICOPpers, dan was het Martin Gardner. Zijn lange leven stond garant voor veel invloed, veel humor, veel venijn en veel schade maar ook een fantastische bijdrage aan de literatuur over filosfische en vooral wiskundige onderwerpen.
Wat mij opviel was de lamentatie van goochelaar James Randi (links op de foto) die intussen niet zo heel veel jonger is dan Gardner en zichzelf ongetwijfeld ziet als de kroonprins van het Rijk Debunkoland.
Randi, die toch moet hebben geweten dat het leven eindig is, zelfs in het geval van goeroe Gardner, kon er niet over uit. Nooit heb ik ook maar iets van menselijk gevoel bespeurd in de schrijfsels van deze man, maar nu zijn papa is weggevallen kwam er echte emotie boven.
Tenminste op papier.

En dan denk ik: kijk, zo werkt dat dus.
Als er iemand doodgaat die je hebt bewonderd en van wie je hebt gehouden omdat hij met z'n bestaan jezelf en je overtuigingen heeft bevestigd, dan is het huilen geblazen.
Maar als je, zoals Randi, talloze mensen hebt aangevallen, vernederd, carrières kapot hebt gemaakt en langs slinkse wegen reputaties hebt ondermijnd, mensen hebt bedrogen en ten onrechte voor leugenaar hebt uitgemaakt, dan kun je daar om lachen. Want die mensen waren je vrienden niet. Die mensen waren niet degenen die het met je eens waren, en die je persoonlijkheid waardeerden.
Die mensen waren er alleen om Randi's carrière als klootzak te bespoedigen, en tellen verder niet mee.
En als die mensen doodgaan na een leven dat heel wat plezieriger had kunnen zijn als er geen Randi's op de wereld waren - dan zal Randi er geen traan om laten.
Eén troost is er: als James Randi er een keer in blijft dan staat hem een na-de-doodse verrassing te wachten.
Jammer dat we daar dan geen getuige van kunnen zijn.