Enkele jaren geleden backpackte mijn zoon Marijn met zijn vriend Herman door Schotland.
In de buurt van Loch Ness zag hij niet het monster, maar wel een zwarte panter die volgens hem een voetpad bij het Loch overstak en in het bos verdween.
Mijn zoon is niet het type dat poezen voor panters aanziet.
Toen hij de ervaring jaren later checkte met zijn vriend, had die een heel andere herinnering: wel een zwarte panter, maar niet op het voetpad. Herman herinnerde zich de panter aan de overkant van een veld, veel verder weg.
Ik schreef deze ervaring aan Richard Freeman, een van de mensen van het Center for Fortean Zoology. De CFZ houdt zich oa bezig met 'big cats' , een fenomeen dat zich met name in Engeland afspeelt en waar heel wat over geschreven wordt. Sommige van die waarnemingen - maar lang niet allemaal - zijn paranormaal getint.
Richard schreef mij terug dat juist dat opmerkelijke verschil in waarneming 'typical' was voor zulke sightings.
Voor zulke... en andere.
UFO's, aliens, lichtverschijnselen, onbestaanbare wezens hebben de eigenschap door getuigen op essentieel andere manieren gezien te worden, veel ingrijpender verschillend dan het geval is bij getuigenverklaringen over normale gebeurtenissen, zoals een ongeluk of een misdrijf.
Zo las ik onlangs een verslag van 'John' die een UFO had waargenomen samen met drie vrienden.
Laten we ze voor het gemak Peter, Bob en Dick noemen.
John wist heel precies wat er gebeurd was. Hij herinnerde zich de UFO die een tijd hun auto op een van die verlaten Amerikaanse wegen had gevolgd. Toen de motor afsloeg was John uitgestapt, samen met de anderen en in de richting van de intussen gelande UFO gelopen. Daarna was er de bekende 'missing time', en startte de auto weer.
Peter wist heel zeker dat ze allemaal in de auto waren blijven zitten. Bob herinnerde zich geen UFO, maar wel een vreemd beest dat ze vanuit de auto hadden zien lopen, en Dick had geen enkele herinnering aan het gebeurde.
Terwijl John heel graag over het gebeurde wilde praten, waren Peter en Bob daartoe nauwelijks bereid. Dick, die niets had meegemaakt, vond het allemaal onzin.
Wie of wat ons ook ervaringen bezorgt, heeft er kennelijk belang bij ons danig te verwarren.
Dat maakt het traceren en categoriseren van ervaringen moeilijk, en de kans op ridiculisering groter.
Psychologisch heeft dat een behoorlijke impact, want iedereen die iets onmogelijks meemaakt blijft voor altijd naar een verklaring op zoek.
In 'Sub Rosa' , een e-zine dat helaas maar 6 afleveringen heeft gekend maar nog steeds te downloaden is, vind ik een artikel van Michael Grosso over de Mariaverschijningen in Medjugorje, Bosnië.
Wie de literatuur een beetje kent weet dat Mariaverschijningen niet eenduidig van hemelse oorsprong zijn.
Er zitten kantjes aan die iemands vroom geloof definitief om zeep kunnen helpen.
Gelukkig blijft dat de meeste katholieken bespaard, want wie gelooft in Maria gelooft meestal niet in UFOs. Dat is een ander circuit.
Grosso rapporteert getuigenverklaringen uit 2005, toen pelgrims wonderlijke lichten - ufo's - in de lucht zagen terwijl anderen visioenen hadden van religieuze aard. Sommigen wilden de lichten niet gezien hebben en blokkeerden de ervaring.
Ook op 13 oktober 1917, tijdens de laatste verschijning in Fatima, 'danste' de zon, zond gekleurde lichten uit, waggelde naar de aarde en steeg weer op, en liet de duizenden toeschouwers geschokt maar droog achter hoewel het pijpenstelen had geregend. Alleen microwaves kunnen dat effect hebben, en we kunnen veilig aannemen dat Maria van microwaves geen kaas heeft gegeten, noch van boodschappen die waarschuwen voor naderend onheil.
Maar wat dan?
Jacques Vallée, John Keel, Kenneth Ring en anderen in hun kielzog hebben zich gebogen over de overeenkomsten tussen onverklaarbare fenomenen die zich hardnekkig blijven voordoen.
Raakvlakken die zich uitstrekken tot ver in de mythologie en het ervaringserfgoed van de mensheid, en die in de eerste plaats bestaan uit elementen die naar hun aard al ongrijpbaar zijn: de verschillen in waarneming, de tijdsbeleving, 'dimensional shifts' , de intentie achter de verschijnselen (als die er is) . Overeenkomsten tussen fenomenen die zo op het oog geen enkele relatie met elkaar (zouden moeten) hebben. UFOs en Mariaverschijningen, Abducties en Bijna Dood Ervaringen. UFO's en Bigfoot. En ga zo maar door.
Something is messing with our mind.
Soms is het constateren van een verbindend patroon het enige wat overblijft, want dat niets is wat het lijkt, daar kunnen we in ieder geval zeker van zijn.
vrijdag 4 juni 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten