EEN SPROOKJE VAN DE WERKELIJKHEID

Nu we zo tot over onze oren in de politieke kwesties zitten, en de discussies zich voortslepen over bezuinigingen en economische nuttigheid, alsof dat alles is waar ons menszijn om draait, komt er een sprookje bovendrijven.
Of liever - een archetypische vorm waarin veel sprookjes gegoten zijn.
Een daarvan is die van de Drie Broers, of Drie Prinsen, of wat dan ook.
In sprookjes van die soort is het altijd twee tegen een.
Twee broers zijn verstandig, arrogant, begerig naar roem en vooral rijkdom, en volledig overtuigd van hun gelijk.
Zij pakken een paard en vertrekken naar verre streken om naar de hand van een prinses te dingen.
Onderweg beleven ze avonturen en doen ze heldhaftig, en de bedelaar en de oude vrouw, of het sprekende konijn is aan hun niet besteed. Hun materiële doel is duidelijk, en dat betekent dat de inbreng van anderen, de magische gift of de onontbeerlijke raad aan hen voorbij gaat. Tenslotte - wie het gelijk aan zijn kant heeft weet de weg en heeft geen boodschap aan de andere kant van de werkelijkheid.

Dan is daar de derde broer, de jongste, die zich onnut met de natuur heeft opgehouden, goed is met dieren, zich vermaakt met het snijden van fluitjes, zijn grote broers bewondert om hun daadkracht maar verder geen ambities heeft in materiële zin. Het leven is mooi zoals het is, en alleen als zijn broers weer eens op hem schelden voelt hij dat hij nooit zal kunnen zijn als zij, en dat is wel eens pijnlijk.
Dus besluit hij om ook een tocht te ondernemen.
Niet omdat hij gelooft dat hij de hand van die verre prinses moet veroveren, maar omdat een avontuur een welkome afwisseling is, en wie weet wat hij tegenkomt!
En zo gebeurt het,
Alle figuren die de oudere broers met harde hand uit de weg hebben geveegd, zijn voor de jongste reden om te stoppen. Hij deelt zijn brood met de bedelaar, accepteert de goed raad van de oude vrouw, en luistert aandachtig naar wat het sprekende konijn hem te vertellen heeft. En al die figuren geven hem iets, iets magisch, iets dat hem zal helpen de obstakels op zijn weg te overwinnen en zijn doel te bereiken.
Hoewel hij de waarde van zijn ontmoetingen en de gaven nog niet kan doorzien, accepteert hij ze dankbaar, want hij weet intuïtief dat hij verder moet kijken dan zijn neus lang is, en dieper dan de oppervlakte.

Natuurlijk wint hij de prinses, die intussen de beide oudere broers als humorloze opgeblazen kwallen van de hand heeft gewezen. Maar de derde broer brengt een geheim mee: zichzelf.
Ze leefden nog lang en gelukkig.

Onze westerse wereld past in het model van de drie broers. Ons nieuws wordt beheerst door de oudste twee, die de economie en de materiële welvaart hoog op de agenda hebben gezet. Als je dan toch dood moet, dan maar liever rijk.
De jongste broer, dat zijn de anderen. De mensen die de natuur belangrijker vinden dan een dure auto, de mensen die van dieren en planten houden om henzelf, en niet om hun nut voor de economie. De jongste broer, dat zijn de mensen die dieper willen kijken dan de zichtbare werkelijkheid, en hogere ogen gooien omdat ze vertrouwen hebben in wat hen beweegt.
De jongste broer haalt maar zelden het nieuws, maar hij is ouder dan de anderen en zijn wortels liggen in de diepste grond van ons menszijn.