RONDZINGEN

Er is een mooi verhaal van Alexandra David-Neel over energie van gelovigen die zich opbouwt en waardoor uiteindelijk het voorwerp van verering zijn eigen leven laat leiden, precies beantwoordend aan de verwachtingen van de gelovigen.
We weten niet wat energie allemaal kan. Hoewel we steeds weer roepen dat gedachten krachten zijn, en sommigen onder ons kunnen zien hoe concentraties van eendrachtige gedachten zich kunnen manifesteren, weer niemand precies wat daar de grenzen van zijn, en hoe het werkt.
Dat het werkt is duidelijk.
Dat het ook negatief kan werken moge net zo duidelijk zijn.

In een aflevering van de uitstekende amerikaanse serie 'Paranomal State' is het volgende geval aan de orde.
Een echtpaar drijft een hotel, maar daar komt steeds meer de klad in. Het spookt er, en de gasten nemen steeds vaker de benen omdat ze enge dingen zien en horen.
Het verhaal gaat dat er in de 19de en vroeg 20ste eeuw drie mensen in dat hotel zijn overleden: een jonge vrouw tijdens haar eerste huwelijksnacht, toen er onverwacht brand uitbrak, een klein jongetje dat een ongeluk kreeg en een slager in de hotelkeuken die doodgestoken werd.
Gasten horen het driewielertje van het kind, ze zien de witte bruid door de gangen lopen, en in de keuken worden messen op vreemde plaatsen gevonden.
Deuren gaan open en dicht, voetstappen stampen en stemmen worden gehoord.
Het echtpaar dat het hotel drijft is ten einde raad.
Het team van Paranormal State, een handjevol jonge serieuze mensen, snelt te hulp en zet z'n apparatuur op. En ja hoor, ook nu gebeuren er onverklaarbare dingen, en slaan deuren zonder reden voor hun neus dicht om zich daarna weer mysterieus te openen. Ook het overtuigende medium Chip Coffey dat erbij gehaald wordt bevestigd alledrie de sterfgevallen, en voelt hun rondwarende geesten.
Tijd om te onderzoeken wat de historie van het pand nou werkelijk is.
En dan blijkt dat er in het hotel nooit iemand is gestorven. Geen bruid, geen kind, en geen slager. Wel is er ooit brand geweest, maar die heeft geen slachtoffers geëist, gelukkig. Dat staat allemaal vast. Geen twijfel mogelijk.
Wat wil nu het geval?
Meer dan honderd jaar lang hebben de verhalen rondgezongen, bij de respectievelijke eigenaars van het hotel, bij het personeel, bij de gasten en in het stadje. Niemand heeft ook maar een ogenblik getwijfeld, want moord en brand zijn aan de orde van de dag, en een oud hotel, daar móet wel een lugubere geschiedenis aan kleven.
Het is niet meer te achterhalen hoe de verhalen in de wereld zijn gekomen, misschien door een sensatiejournalist die de krant moest vullen, misschien door pure speculatie die steeds meer voor waar werd gehouden.
In ieder geval heeft al die opgeklopte zekerheid gemaakt dat de 'spoken' zich ook werkelijk in de gewenste vorm konden manifesteren, precies volgens het spokenhandboek.

De raad aan het echtpaar was om een andere legende te scheppen; eentje waarin er niemand dood was maar iedereen vitaal en gezond. Geen mysterie meer, maar wel een leefbaarder omgeving.
Vanaf dat moment hielden de verschijnselen op. De enge kelder kreeg een verfje, er werd wat verbouwd, en het hotel kon eindelijk aan een nieuw leven beginnen.

Wat mij zo trof in dit verhaal is dat het weer eens bevestigt hoe onze gedachten en fantasieën de werkelijkheid kunnen beïnvloeden. Dat is mooi om te weten, zolang het positief is. Maar al die negatieve dingen die we binnen krijgen, al die narigheid en al dat geweld - dat beïnvloedt misschien meer dan we ons bewust zijn onze verwachtingen. En die hebben de neiging uit te komen.