Sinds enkele jaren ben ik lid van de Cloud Appreciation Society. Die club heeft een site waarop de meest wonderbaarlijke wolkenformaties te bewonderen zijn, en men kan zijn eigen foto's insturen om de club te ondersteunen. http://cloudappreciationsociety.org/Onlangs vloog ik boven de wolken. Dat is heel gewoon, want wolken hangen nou eenmaal lager dan het gemiddelde vliegtuig stijgt. Niettemin vind ik die wolken steeds weer een schouwspel van grote schoonheid en iets waar ik geen moment van wil missen. Ze stimuleren de fantasie, en zonder enige moeite kan ik me voorstellen dat ik over de wolkenpieken en dalen wandel en op de uitkijk sta op een cumuluswolk, starend in de verte, naar een UFO, of zo. Oppassen natuurlijk dat ik niet in een gat val op weg naar de lapjesdeken die aarde heet.
Dus uitkijken is de boodschap. Behalve wolken niets abnormaals gezien op die vlucht.
Maar sommige mensen maken vreemde dingen mee, als het om wolken gaat.
Zoals Missy McDonald in een FATE uit 1998, die vanuit haar huis de lucht in keek ergens in de buurt van de Golf van Mexico, tijdens stormachtig weer.
De wolken waren ongewoon wit, en de lucht bijzonder sprekend blauw.
Voortdurend in beweging waren die witte wolken, alsof de lucht kookte.
Terwijl ze keek begonnen ze vorm aan te nemen. Er ontstond een stad die zo uit The Wizard of Oz leek te komen. De stad bleef enige tijd hangen en loste toen weer op. Meer wolken verschenen en vormden engelen en monsters met grote horens. En ook die losten op, om te veranderen in drie figuren met baarden en een vierde met een kroon. Hun lichamen waren niet zichtbaar, alleen de hoofden en schouders. Een van hen droeg een tulband. Die draaide zijn wolkenhoofd en keek Missy aan.
De hele cyclus herhaalde zich nog twee maal.
Sterk.
Missy beweert niet aan de drugs of wat anders te zijn.
Het is gek en onwaarschijnlijk, maar zo gek is het nou ook weer niet, want mensen hebben vaker religieuze en andere voorstellingen in de lucht gezien. Wolken zijn nou eenmaal het meest geschikt om die voorstellingen te vormen. Zelf zag ik een keer een draak met een tamelijk uitgesproken uiterlijk, kop en klauwen en alles erop en eraan.
En omdat ik denk dat er vaker spelletjes met ons gespeeld worden door bv de 'zon' te laten tuimelen, 'Maria' te laten verschijnen, munten en rozenkransen van kleur te laten verschieten en halve mediums te laten verdwijnen, wat is er dan gek aan een diavoorstelling in de wolken. Toch?
Alles hangt af van welk paradigma je besluit aan te hangen.
En ons bestaan is nou eenmaal niet houvast als een huis maar wisselvallig als de wolken.
Wie daar niet aan wil smakt omlaag op het asfalt van hardnekkigheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten