zondag 17 april 2011

RAISING THE DEAD

Mijn verstand staat stil. Tijdens het lezen van het boek 'Raising the Dead' van de Amerikaanse cardioloog Chauncey W.Crandall zullen meer mensen zo'n tijdelijke stilstand ondergaan.
Ik ben Spiritualist.
Niet zo'n hele goeie, want twijfel is deel van mijn pakket.
Niettemin: ik geloof in leven na de dood op een manier die cardioloog Crandall als influisteringen van de duvel zou duiden.
Crandall is namelijk een 'Born Again' Christen.
En met Christenen van dat speciale merk valt niet te discussiëren. Desondanks zeg ik tegen iedereen die voer zoekt voor geloof en voor twijfel: lees 'Raising the Dead'.

De vraag "What's going on?" bespringt ieder normaal denkend mens van iedere bladzijde van dit merkwaardige boek, zo rijkelijk gelardeerd met wonderen. Ik geloof niet in Jezus zoals Crandall dat doet, maar ik geloof in Crandall, en in de waarheid van zijn wonderen. Hij mag een fanaat zijn, maar hij is geen leugenaar. In zijn wereld weet hij wonderen te bewerken.
Of die wonderen van God komen laten we in het midden.

Neem nu het geval van de op internet te horen en te lezen Jeff Markin, een 50 jarige man die in het ziekenhuis een hartstilstand krijgt, en ondanks alle noodmaatregelen, shocks, injecties, toedienen van God weet wat overlijdt hij. Crandall is in een ander deel van het ziekenhuis bezig en kan niet weg. Als hij uiteindelijk verschijnt is de man overduidelijk dood, z'n vingers en tenen zijn al blauw aan het worden. De life support wordt verwijderd en Markin wordt klaargemaakt voor het mortuarium. Crandall maakt zijn rapport op, maar als hij de ruimte wil verlaten krijgt hij een oproep van God om te bidden voor Markin. Hij negeert het 'bevel' , maar zo makkelijk komt hij er niet vanaf. God dringt aan. Hij bidt, met enige schaamte, want dit speelt aan het begin van Crandalls carriére move waarin hij moderne medicijnen met gebed combineert. Maar bidden voor een dode, nou ja. Hij kent de man niet eens. Die is intussen 40 minuten dood.
God spreekt opnieuw, en beveelt Crandall om de dode Markin opnieuw een schok te geven.
Nou ja. Te belachelijk voor woorden.
Maar Crandall krijgt een ER technicus zo gek om het te doen, om Crandall te plezieren, niet om de dode tot leven te wekken. Boem. Het ECG komt tot leven. En daarmee Markin. Perfecte hartslag. Crandall is verbijsterd, en het personeel nog meer. De dienstdoende verpleegkundige gilt van ontzetting, en denkt dat er door de biddende dokter zojuist een Frankenstein is gecreërd. Nu is het afwachten. De verpleging speculeert dat de man als plant z'n bestaan zal uitzitten: de bekende voorspelling die erom vraagt gelogenstraft te worden.

Dat gebeurt.
Na zijn vrije weekend verwacht Crandall patiënt Markin bewusteloos aan te treffen, maar de man zit rechtop in bed, volkomen aanspreekbaar en normaal. Hij heeft van alles meegemaakt en geeft aan dat hij 'teleurgesteld' is. We begrijpen al waar het heen gaat: hij heeft wel een ervaring gehad maar geen goeie. In dit geval kunnen we niet eens meer spreken van een Bijna Dood Ervaring, want de man was onweerlegbaar helemaal dood.
En in die dode toestand was hij opgesloten in een kist en z'n familie was in geen velden of wegen te bekennen. Nee, hij werd zelfs op de stort gegooid.
Vanuit de bijbel kan Crandall dat beeld verklaren. Hij hoort dat Markin een ongelovige is die zijn gezin in de steek heeft gelaten toen zijn vrouw 'Jezus vond' . Hij hield het voor gezien, zoveel Jezus was aan hem niet besteed. Maar nu lag het anders. Onder Crandalls bezielende leiding bekeert Markin zich tot de Heer. Het komt, als in een sprookje, goed met hem en zijn vrouw en kinderen, die natuurlijk altijd voor pa zijn blijven bidden. God kan niet meer stuk.
Sindsdien is het verhaal van Jeff Markin de wereld overgegaan, als bewijs van Gods onmiddellijk ingrijpen, als wij maar bidden, en medische handgrepen op het juiste moment verrichten. Een conferentie van Christelijk dokters wordt geslagen met de Geest, en iedereen begint God te prijzen.
Prachtig. Wat kun je ertegen hebben?
Wat ik er vooral tegen heb is de exclusiviteit. Crandall realiseert zich niet, of schuift het in het compartiment van de Boze, dat in andere geloven zulke verschijnselen ook gebeuren. Dat God zich niet alleen via Christus manifesteert, maar ook via andere wereldleraren. Dat het om één Waarheid gaat, die gebaat is bij verscheidenheid. Want als je gelooft dat God ingrijpt in mensenlevens, dan zul je ook moeten geloven dat hij dat op veel manieren doet, en dat jouw prachtige geloof toevallig het jouwe is omdat je in een bepaald nest bent geboren, en niet in een ander, even waardevol nest, aan de andere kant van de wereld.

Evengoed: fascinerend. Het gebeurt toch maar. Wat ik me wel afvraag bij Crandall: hoe reageert hij op Bijna Dood Ervaringen die hij als cardioloog tegenkomt?
Vooral als ze niet sporen met zijn beperkte beeld van de hemel?
Wat dan?

Geen opmerkingen: