DANCING DOLL

Veel mensen ervaren dat een OUIJA bord dingen doet die niet binnen de fysieke mogelijkheden van een stuk hout of plastic liggen. Anderen hebben tafels zien hupsen, ook al iets wat ik niet hoop mee te maken als ik achter m'n keyboard zit. Dus waarom zouden andere levenloze dingen ook niet in beweging komen? Poppen bijvoorbeeld? In FATE van 1996 staat een artikel van parapsycholoog Loyd Auerbach, waarin hij vertelt over een ervaring die hem ter ore kwam. Een zekere Les Hall uit Montana claimde dat hij in staat was om papieren poppen te laten dansen, uit zichzelf en op eigen houtje. Daarbij had hij muziek nodig, want dansen zonder muziek is zelfs voor poppen een lastige kwestie. De demonstratie vond plaats in een huiskamer van de broers die contact hadden opgenomen met Auerbach. Les had een doos bij zich waaruit een kartonnen pop tevoorschijn kwam, die aan beide zijden geverfd was, en er verder uitzag zoals eenvoudige trekpoppen eruitzien: met splitpennen waar bij mensen gewrichten zitten. De pop was een cm of 30 groot. Les zette hem midden op de tafel en hield hem vast terwijl de muziek werd aangezet. Even later begon de pop te dansen. Les verwijderde zich een paar meter van de tafel. De fragile kartonconstructie bleef dansen, maar viel in elkaar toen de muziek afgelopen was. Les bezat meerdere poppen die hij zelf in elkaar zette. Sommige poppen waren meer dan een meter groot. Hoe groter de pop, hoe verder Les er vanaf kon gaan zitten. Dat alles speelde jaren geleden, maar Auerbach kreeg van meerdere mensen verhalen over deze Les Hall, met eendere herinneringsverhalen. Een van hen herinnerde zich dat een pop bleef dansen ook toen Les de kamer had verlaten. Het enige wat er nodig was, was een harde ondergrond. Op een tapijt of tafelkleed wilde het niet lukken. Muziek was ook absoluut een voorwaarde. Auerbach evalueert de mogelijkheden voor een verklaring. Niemand dan de getuigen is erbij geweest, en Less Hall is allang dood. Was het trucage? Had Les ergens iemand die de draadjes onzichtbaar bediende? Niet waarschijnlijk; hij was alleen, en kon zo'n mechaniek niet tevoren ongezien aanbrengen. Mechanische poppen? De getuigen hadden daar nooit iets van gezien of gehoord. Telekinese? Mogelijk, maar onbewijsbaar. Het verhaal doet mij denken aan dat stukje uit Het Toekomstig Leven wat ik in februari 2010 op m'n blog zette: de dansende zakdoek. De omstandigheden waren ongeveer gelijk. Uit de literatuur van de parapsychologie weten we dat voorwerpen 'bezield' kunnen raken en zich merkwaardig kunnen gaan gedragen. Waarom dan geen zakdoek? Of, zoals in dit geval, een pop? Hou je eigendommen in de gaten, ze kunnen verrassend uit hun rol vallen.